بررسی متون نمایشی سینمای دینی با تمرکز بر آثار اینگمار برگمن و آندره تارکوفسکی

سینمای دینی مبحثی است که بحثهای زیادی را برانگیخته است و به نوعی به دلیل سازگاربودن با جو رسمی کشور که در آن فضای دینی حاکم است همایشها و سمینارها و نشستهایی نیز در تکوین و تبیین این بحث صورت گرفته است . اما از آنجا که مبحث سینمای دینی و کلا مباحثی که با دین در ارتباط هستند قابلیت چندوجهی در خود نهفته دارند و می توان از منظرهای گوناگون به آنها نگریست فضا هنوز برای تحقیق و بحث و نظر باز است و بسیاری کارها هنوز صورت نگرفته است . در این نوشته بیشتر سعی بر تعمق بر معنای واژه دین بشکل واژه ای اثر گذار بر شکلهای هنری و ذات هنر سینما است. دین در واژه نامه های گوناگون به عنوان بستری برای تفکر و حس شورمندانه حمایت دیدن طبق تعریف ویلیام جیمز در این نوشته مورد بررسی قرار می گیرد. در ادامه بحث ، هرمنوتیک و نسبت آن با هنر و زیبایی و شکل تفسیر زیبایی های مستقر در آثار هنری با رویکرد دینی مورد بحث قرار می گیرد که مبین راه و روشی است جهت کاویدن در آثار هنری و استفاده از اصول مبتنی بر منطق و فلسفه و علم و جدا کردن دیدگاههای دینی از دیدگاههای فلسفی و علمی و ... پس از این مبحث به جهت نزدیک تر شدن به ساختارهای صرف سینمایی و نزدیکی به مکاتب نقد فیلم، مبحث نقد فیلم مورد بررسی قرار می گیرد و جریانهای معاصر نقد فیلم معرفی و به شکلی خلاصه می گردد.