بررسی جداسازی پروتئین از آب پنیر و استفاده از غشا اولترافیلتراسیون

آب پنیر پسابی است که در طی فرآیند تولید پنیر بدست می آید و دارای مواد با ارزش هم از لحاظ تغذیه و هم از لحاظ خواص می باشد. آب پنیر دارای غلظت بالایی از پروتئینهای محللو بر اب است که عمدتا شامل لاکتتالبومین و لاکتوگلبولین و همچنین لاکتوز می باشد که به همین دلیل در صورت تخلیه این پساب به محیط زیست زمینه آلودگی منابع آب را فراهم می سازد.در بررسی بعمل آمده پروتئینهای آب پنیر تهیه شده در صنایع شیر ایران توسط غشا اولترافیلتراسیون پلی سولفون به شکل فیبرهای موئین جداسازی شده اند. پارامترهای فرآنید انلترافیلتراسیون شامل شدت جریان خوراک، غلظت اولیه پروتئنی ها در فاز خوراک، ‏‎ph‎‏ و دمای فرآیند بودند.با افزایش شدت جریان خوراک به داخل فیبرهای موئین فلاکس فاز نفوذ کرده افزایش یافته و غلظت پروتئین ها در فاز تغلیظ شده افزایش نشان داد. در شدت جریان ‏‎1/6 (ml/sec)‎‏ فاز خوراک بعد از گذشت مدت زمان 90 دقیقه غلظت پروتئین در فاز تغلیظ شده از 7/1% تا 5% نشان داد. در آزماشات تغییرات ‏‎ph‎‏ محلول اولیه آب پنیر میزان فلاکس جریان نفوذ کرده درمحدوده نقطه ایزوالتریک این پروتئین ها ‏‎‏‎4<ph<5‎‏ به شدت کاهش نشان داد و اثر پدیده قطبی شدن غلظت به حداکثر مقدار خود میرسد. با افزایش فاکتور غلظت تغلیظ حجم خوراک از 1/1 به 7/1 میزان لاکتوز در فاز تغلیظ شده از 4% به 2/2% کاهش یافته و میزان پروتئین از 88/0% تا به 8/2% افزایش یافت. در عمل دیافیلتراسیون یا کاهش غلظت اولیه پروتئنی ها در نمونه های آب پنیر در دستگاه اولترافیلتراسیون میتوان میزان فلاکس جریان فاز نفوذ کرده را به مقدار زیادی افزایش داد. کاهش غلظت اولیه پروتئینها به میزان 28% غلظت اولیه حداکثر جریان فلاکس نفوذ کرده را به ‏‎38 (lit/m2.hr)‎‏ رسانید.