مطالعه تاثیر کیفیت ترانسفیوژن در دفع ادراری کریستال اورات آمورف در افراد مبتلا به بتا تالاسمی ماژور در زاهدان در سال 1377

دفع ادراری کریستال اورات آمورف در بیماران تالاسمی ماژور در پی اریتروپوئز بی اثر اتفاق می افتد که در مطالعات انجام شده در دنیا به اثبات رسیده است . در برنامه های جدید هیپرترانسفیوژن، هدف اصلی کاهش اریتروپوئز بی اثر می باشد که عامل عمده پاتولوژیک در بیماران تالاسمیک است . هدف از این پژوهش ، ضمن تایین شاخصهای بهداشتی این بیماران، بررسی ارتباطی است که ممکن است بین کیفیت ترانسفیوژن و دفع ادرار کریستال اورات آمورف وجود داشته باشد. طی یک مطالعه تحلیلی-مقطعی و با استفاده از پرونده های بیماران مبتلا به تالاسمی که در بایگانی مرکز تالاسمی زاهدان نگهداری می شود، ابتدا داده های خام از پرونده های بیماران استخراج گردید. سپس براساس جداول متغیرهای رتبه ای بوسیله hb قبل از تزریق خون، سایز طحال و اندکس رشد در افراد کوچکتر و مساوی 10 سال و بوسیله hb قبل از تزریق خون و سایز طحال در افراد بزرگتر از 10 سال، کیفیت ترانسفیوژن در جمعیت بیماران رتبه بندی و تعیین شد. در نهایت ارتباط کیفیت ترانسفیوژن و دفع ادراری کریستال اورات آمورف توسط آزمون آماری کای اسکوایر مورد تحلیل آماری قرار گرفت . همچنین ارتباط هر یک از متغیرهای hb قبل از ترانسفیوژن، سایز طحال و رشد نیز با دفع کریستال اورات توسط همین آزمون آماری بررسی و بطور جداگانه تحلیل گردید. نتایج بدست آمده از پژوهش ، موارد زیاد کیفیت نامناسب ترانسفیوژن (در 1/4 درصد +-41 درصد) و میزان زیاد انجام طحال برداری در بیماران دارای ترانسفیوژن نامناسب (در 1/4 درصد +-27 درصد) می باشد. نتایج حاصل از تحلیل آماری بیانگر این است که در بیماران تالاسمی ماژور زاهدان در سال 77 میزان دفع کریستال ادراری اورات آمورف در افراد دارای ترانسفیوژن نامناسب بیشتر از افراد دارای ترانسفیوژن مناسب و متوسط است اما اختلاف بدست آمده معنی دار نمی باشد. همچنین میانگین hb قبل از ترانسفیوژن، رشد و سایز طحال هر کدام به تنهایی هیچ ارتباطی با دفع کریستال ادراری اورات نداشتند. در آینده، مطالعات مقطعی آینده نگر با گسترده کردن متغیرهای تعریف کننده ترانسفیوژن می توانند ارتباط کیفیت ترانفسیوژن را با دفع ادراری کریستال اورات آمورف ، به عنوان یک علامت آزمایشگاهی سهل الوصل، به نحو موثری بررسی نمایند.