بررسی اثر تنش شیمیایی ناشی از اسیدارتوکوماریک بر جوانه زنی دانه و رشد گیاهچه های بذری گندم ( رقم زرین) و چگونگی عمل آن در بازداری یا ترغیب بعضی فرآیندهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی

مواد آللوشیمیایی تولید شده در گیاهان آللوپاتیک رشد و نمو گیاهان مجاور را کاهش می دهند. در این بررسی اثرات اسید ارتوکوماریک که یک ماده آللوشیمیایی است، روی جوانه زنی و رشد بذرهای گندم و مکانیسم عمل این ماده در روند برخی از فرآیندهای فیزیولوژیکی آن مورد بررسی قرار گرفت. اسید ارتوکوماریک درصد جوانی زنی دانه های گندم و رشد ریشه چه و اپی کوتیل گندم را کاهش داد. در ضمن بررسی مکانیسم عمل اسید ارتوکوماریک بر برخی فرآیندهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی مشخص شد از جمله مقدار پرولین در ریشه چی و اپی کوتیل افزایش می یابد این افزایش پرولین در ریشه چه بیشتر از اپی کوتیل می باشد. از طرف دیگر مقدار پروتئین کل نیز افزایش یافت. اثر اسید ارتوکوماریک روی نفوذپذیری غشاهای سلولی بسیار قابل توجه است، زیرا موجب افزایش نشت یون های کلسیم و پتاسیم به محیط می گردد. همچنین موجب افزایش تیروزین آزاد در سلول های گیاهان تیمار یافته می شود. اثر اسید ارتوکوماریک بر روی فعالیت آنزیمهای آلفا آمیلاز، پراکسیداز و اکسین اکسیداز مورد بررسی قرار گرفت، که در هر سه مورد با افزایش غلظت اسید ارتوکوماریک میزان فعالیت آنزیم های مذکور افزایش می یابد.برای کاهش اثر زیان آور اسید ارتوکوماریک از سه دسته مواد در این مطالعه استفاده شد. یکی گلوکز از کربوهیدرات ها دیگری اسید آمینه های آرژنین، لیزین و هیستیدین از دی آمین ها و سومی اکسین که از هورمون های گیاهی است .گلوکز تا غلظت 10 میلی مول تا حدودی اثر زیان آور اسید ارتوکوماریک را کاهش داد، ولی در غلظت های بالاتر موثر واقع نگردید. از دی آمین ها، لیزین اثر مهمی نداشت. آرژنین در غلظت های پایین اثر بهبود بخشی داشت. ولی در غلظت های بالا به صورت بازدارنده رشد عمل کرد. هیستیدین در غلظت های پایین تقریبا بدون اثر است، ولی در غلظت های بالاتر تا حدی اثر زیان آور اسید ارتوکوماریک کاهش می یابد. اکسین نه تنها اثر اسید ارتوکوماریک را کاهش نمی دهد، بلکه در غلظت های مختلف به صورت سینرژیست با اسید ارتوکوماریک عمل می کند.