استفاده از برآوردگر متغیرهای ابزاری در مطالعه مشارکت زنان در بازار کار

تحقیق بر روی مشارکت زنان در بازار کار با توجه به درونزا بودن تعداد فرزندان امری پیچیده است. از آنجا که تصمیم خانوار مبنی بر تعداد فرزندان از وضعیت اشتغال همسر نیز تاثیر می پذیرد بنابراین در تخمین مشارکت زنان متغیر تعداد فرزندان از قبل معین نیست. در این مطالعه سعی می شود با استفاده از یک متغیر ابزاری مساله درونزایی را حل کرده، برآوردی از تاثیر فرزانان بر حضور مادران در بازار کار بدست آوریم. مشکلی که وجود دارد پیدا کردن یک متغیر ابزاری است که بر تصمیم خانوار مبنی بر انتخاب تعداد فرزند تاثیر داشته باشد ولی در عین حال نسبت به مشارکت زنان در بازار کار برونزا باشد. انتخاب این متغیر بر پایه ترجیحات والدین برجنسیت فرزندان استوار خواهد بود. این تحقیق با استفاده از آمارگیری ((هزینه و درآمد خانوارهای شهری و روستایی)) برای زنان ایرانی به تفکیک چهار گروه سنتی انجام شده است. نتایح مدل حاکی از آن است که تعداد فرزندان اثر منفی بر حضور زنان در بازار کار دارد البته این متغیر در مورد زنان بالاتر از 49 ساله معنی دار نیست. اقامت در شهرهای بزرگ، درآمدهای غیرشغلی زن، درآمدهای شوهر و اشتغال به تحصیل بر اشتغال زن تاثیر منفی دارد. در عوض الگوی تخمین زده شده نشان می دهد که تحصیلات عالی عامل مهمی در افزایش حضور زنان در بازار کار است.