ارزیابی کیفی و کمی هیدروکربنهای کل و بنزن در پتروشیمی تبریز و ارایه راه حل های کنترلی مناسب

هیدروکربنهای کل و بنزن از آلاینده های مهم صنعت پتروشیمی هستند که صدمات فراوانی را بر محیط زیست و سلامتی کارگران در معرض وارد می کنند. این تحقیق به منظور اندازه گیری و ارزشیابی بنزن و هیدروکربنهای کل در دو فصل تابستان و زمستان در پتروشیمی تبریز انجام گرفت. حجم نمونه به تفکیک خطوط تولید و براساس مساحت هر خط تولید تعیین و محل های نمونه برداری به صورت تصادفی بر روی نقشه مشخص شدند. اندازه گیری هیدروکربنهای کل (متانی و غیر متانی) با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی قابل حمل انجام گرفت و برای اندازه گیری بنزن محیطی از روش نمونه برداری شکلی با لوله های جاذب زغال فعال استفاده گردید. جهت استفاده از این روش در ارزیابی محیطی، روش مذکور در آزمایشگاه توسعه یافته و با شرایط جدید مورد استفاده قرار گرفت. پس از محاسبه غلظت آلودگی، خطوط هم تراز آلودگی با استفاده از نرم افزار ‏‎surfer‎‏ رسم شدند. غلظت هیدروکربنهای متانی در تمام فرایندهای تولید بالاتر از حد توصیه شده است، اگر چه در برخی قسمت ها غلظت هیدروکربنهای غیر متانی پایین تر از حد مجاز است، ولی در نهایت میزان هیدروکربنهای کل بیشتر از حد مجاز توصیه شده است. غلظت بنزن تنها در دو خط 1-بوتن و پلی استیرن زیر حد توصیه شده ‏‎tiv=0/5ppm(twa)‎‏ می باشد. نتایج تحقیق گویای آن است که رابطه معنی داری بین غلظت آلاینده بنزن و فصل نمی باشد و همسویی توزیع آلودگی با جهت وزش بادهای غالب در دو فصل ارتباط دارد.