نظریه شبه کلاسیکی اثر مجاورت در اتصال بین یک فرومغناطیس با ابررسانای نامعلوم

در این پایان نامه اثر مجاورت را در لایه های فرومغناطیس تمیزی که به یک ابررسانا با پارامتر نظم ناهمسانگرد متصل شده اند، بررسی می شود. با استفاده از روش توابع گرین شبه کلاسیکی ، فرمولی برای چگالی حالتهای مجاورتی ‏‎dos‎‏ بدست آورده که برای هر بستگی دلخواه پارامتر نظم به اندازه حرکت، معتبر است. این فرمول را برای موردی که ابررسانای متصل شده به لایه فرومغناطیس ، یک ابررسانای دو بعدی موج‏‎d‎‏ باشد بکار برده و رفتار ‏‎dos‎‏ را در مقادیر مختلف میدان تبادلی فرومغناطیس و جهت گیری های مختلف پارامتر نظم ابررسانا ، بررسی می شود. برای یک لایه نرمال با میدان تبادلی صفر، مهمترین اثر، وجود قله اندریو با انرژی صفر‏‎(zeap)‎‏ در چگالی حالتهاست. نشان داده می شود که یک میدان تعادلی ضعیف ، باعث شکافتگی اسپینی این قله به قله های جدا از هم شده و منجر به تشکیل چگالی حالتها در انرژی صفر می شود. همچنین در توافق با آزمایشات اخیر نشان داده می شود که در میدان های تبادلی قوی چگالی حالتها یک رفتار نوسانی با تغییرات ضخامت لایه فرومغناطیس دارد. این اثرات را براساس انتقال فاز حالتهای اندریو که ناشی از تغییر علامت پارامتر نظم موج‏‎d‎‏ و همچنین میدان تبادلی فرومغناطیس است ، توضیح داده می شود.