رفتار با بیگانگان در حقوق ایران در مقایسه با معیارهای بین المللی

خواستگاه بشر در کشاکش اعصار و قرون بر امنیت ، آسایش و ارتقای فکری و توام بوده و پیوسته آرمان وحدت ، یکپارچگی و هم زیستی را در سر می پرورانده است ، تا به آنجا که با درک این مهم به تدوین و تحکیم حقوق انسانی در سطح جهانی به دور از رنگها ، نژادها، ملیت ها و زبان ها همت گماشته است . آنچه در این تعامل فکری به ذهن متبادر می گردد آن است که آیا چنین تحولی از حرکتی پویا، اندیشمندانه مبتنی بر اصول فکری نشات یافته است یا بازیافت جنبش ها و بحران های سیاسی اجتماعی قرون گذشته بخصوص در پی دو جنگ جهانی و موضع جنگ سرد دو ابرقدرت بوده است ؟ و اینکه دایره شمول اسناد و قوانین بین المللی تا چه حد پوشش اطمینان را به اتباع بیگانه در یک سرزمین می بخشد و دولت ها در اعطای حقوق و یا تحدید حقوق بیگانگان دارای اختیار تام بوده یا با وجود نظارت افکار عمومی وسازمانهای بین المللی حداقل معیار را بایستی در پیش نظر داشته باشند ، از دیگر موارد مورد تنازع بوده است .