بررسی میزان فعالیت و ارزش تشخیص آنزیم لاکتات دهیدروژناز و ایزوآنزیمهای آن در سرم گروهی از مبتلایان به لوسمی مزمن

یکی از روشهای بررسی بدخیمی ها، استفاده از تغییرات سیتوشیمیایی می باشد. غلظت بسیاری از شاخصهای مولکولی یا بیومارکرها در خلال روند بدخیمی ها دچار تغییر می شود. از میان این شاخصهای مولکولی، آنزیمها بسیار مورد توجه بوده اند. آنزیم لاکتات دهیدروژناز (ldh) رایج ترین آنزیم در بررسی بدخیمی ها است . لوسمی های مزمن که به دو دسته cml و cllتقسیم می شوند، قسمت عمده ای از اختلالات خونی را تشکیل می دهند و cll جزء بیماریهای لنفوپرولیفراتیو می باشد. در این تحقیق میزان و ارزش تشخیصی ldh و ایزوآنزیمهای آن به عنوان یک شاخص در گروهی از مبتلایان به لوسمی مزمن (cll, cml) بررسی شده است . همچنین الگوی افزایش و نسبت افزایش ایزوآنزیمهای ldh در لوسمی مزمن تعیین گردیده است . ldh تام با استفاده از کیتهای تجارتی موجود و بروش دستگاهی مورد ارزیابی قرار گرفت . برای جداسازی ایزوآنزیمهای ldh روش ایزوالکتریک فوکوزینگ (ief) بکار رفته است و ارزش و اهمیت آن به عنوان یک روش برتر در جداسازی ایزوآنزیمهای ldh شرح داده شده است . نتایج حاصل، نشاندهنده ارزش تشخیصی ایزوآنزیمهای ldh در لوسمی مزمن می باشد. نتایج حاصل نشان می دهد که در ldh3, cml یک شاخص مولکولی با ارزش به عنوان یک عامل تشخیصی است و شاید بتوان از آن در تعیین پیش آگهی و ارزیابی روند درمان در مبتلایان به این نوع لوسمی استفاده نمود. در cll نتایج حاصل نشان دهنده اهمیت نسبت ایزوآنزیمهای ldh به یکدیگر می باشد، بطوریکه از تغییر نسبت ldh4/ldh2 می توان به عنوان یک شاخص استفاده نمود و ممکن است از تغییر نسبتهای ldh4/ldh1, ldh3/ldh1, ldh2/ldh1, ldh1/t.ldh, ldh5/ldh1, ldh4/ldh3 بتوان برای پیش آگهی، ارزیابی بالینی و سیر درمان مبتلایان به cll استفاده نمود.