بررسی اثر کلینیکی شیره گیاه استبرق در غلظتهای مختلف بر روی فشار داخل چشمی مدل خرگوش

یکی از علل عمده کوری در جهان و از معضلات مهم علم چشم پزشکی، بیماری گلوکوم است . افزایش فشار داخل چشمی و اثرات پاتولژیک آن بر روی عصب بینائی، از فاکتورهای مهم در پیشرفت گلوکوم و عوارض غیرقابل برگشت آن بر روی دید بیماران و در نهایت کوری آنها می باشد. یکی از راههای اصلی درمان و در واقع پیشگیری از عوارض گلوکوم بر روی عصب بینائی، کاهش فشار داخل چشمی در حد مطلوب به طرق مختلف می باشد. از جمله روشهای کاهش فشار، استفاده از داروهای موضعی بصورت قطره است که باعث کاهش تولید مایع زلالیه شده و یا از طریق افزایش میزان خروج این مایع از راههای مزبوطه این امر ممکن می گردد و نیز نسبت به داروهای خوراکی و تزریقی اثرات سیستمیک کمتری داشته شاید برای اکثریت بیماران روشی آسانتر باشد. از میان مراجعین به کلینیک چشم پزشکی الزهرا (س ) زاهدان به دو مورد برخورد گردید که در معرض تماس چشمی با شیره گیاه استبرق قرار گرفته بودند. شکایت این بیماران قرمزی، درد چشم و کاهش دید بود. علاوه بر قرمزی و ترشح چشمی، کاهش میزان بینائی، ادم و کدورت قرنیه، کاهش فشار داخل چشمی از جمله علائمی بود که در معاینات اولیه این بیماران مشاهده گردید. از آنجا که قرمزی و کدورت قرنیه گذار بوده ولی فشار داخل چشمی بمدت طولانی تری پایین مانده بود، لذا تصمیم گرفته شد که چگونگی اثر کلینیکی شیره گاه گیاه استبرق (کالوتروپیس ) بر روی فشار داخل چشمی مدل خرگوش بدون آنکه تغییرات شیمیائی خاصی روی آنصورت گیرد، در غلظتهای مختلف مورد ارزیابی قرار گیرد و نیز غلظتی از این ماده بدست آید که بمقدار دو مرتبه در روز فشار داخل چشمی را با حداقل عوارض پایین آوردن فشار داخل چشمی بیماران گلوکومی استفاده نمود.