نوسازی و خشونت بررسی خشونتهای بوقوع پیوسته طی برنامه اول توسعه جمهوری اسلامی 1378-1372

برنامه اول توسعه جمهوری اسلامی ایران (1368-1372) مقطع مهمی از روند نوسازی در کشور به شمار می آید. این برنامه را از ابعاد مختلفی نظیر مبانی تئوریک ، کارکردها، تاثیرات ، پیامدها و ... را می توان بررسی کرد. از منظری دیگر مطالعه تاثیر برنامه اول در مرحله کنونی گذار از سنت به مدرنیزم حائز اهمیت می باشد. یک بررسی اجمالی بر روی برنامه اول نشان می دهد که اطلاق نام "توسعه برنامه اول" به دلیل محدودیت نگرشی آن بر تمامی ابعاد توسعه چندان درست نبوده و بیشتر شبیه یک برنامه اقتصادی است تا برنامه توسعه. این برنامه به علل متعددی بویژه در سال های پایانی چندان موفق نبوده و لذا تاثیرات منفی ناشی از آن به صورت مستمر بر جامعه اثر نهاده است . این مسئله به همراهی عدم تحقق شاخص های یک توسعه همه جانبه و پایدار، عملکردهای پیچیده ای را در عرصه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی بر جای نهاده است . برآیند تاثیر عملکردهای برنامه، ویژگی های جمعیتی کشور و وجود زمینه های تاریخی، سبب شکل گیری بسترهایی جهت بروز بحران به شکل حاد آن یعنی خشونت های مدنی شده است . البته خشونت در اغلب موارد وقوع یک تبدیل و تحول اجتماعی است . از این رو مهم ترین وظیفه یک پژوهش پیرامون خشونت نه کشف دلایل آن بلکه تشریح تحلیلی روند خشونت است . بنابراین در این پایان نامه کوشیده شده است با عنایت به تاثیرات برنامه اول و در نظر داشتن دیگر ریشه ها و بسترهای موجود به تشریح روند کلی خشونت های بوقوع پیوسته طی سالهای 1368-1372 که از انگیزه ها و یا مسایل متفاوتی نشات گرفته و امکان استمرار آنان بپردازد.