تفکیک مصرف انرژی در صنعت : مورد ایران (1350-1372)

در راستای بهینه سازی مصرف انرژی و بهره وری هرچه بیشتر از حامل انرژی لازم است که "مدیریت انرژی" به عنوان هدف اصلی در برنامه های میان مدت در نظر گرفته شود. همچنین می بایست هماهنگی بیشتری بین عرضه انرژی و تقاضای انواع حاملهای انرژی در انواع بخشهای مصرف کننده انرژی به عمل آید. رسیدن به این اهداف برای برنامه ریزان در سطح ملی میسر نیست مگر آنکه نخست تصویر درستی از وضعیت مصرف انرژی در جامعه بدست آید. این مطالعه در جهت مدیریت موثر انرژی تغییرات مصرف انرژی کل در صنعت ایران را طی سالهای 1350-1372 بررسی، عوامل موثر در این تغییرات را شناسایی و سهم هر کدام را محاسبه نموده است . روشهای بکار گرفته شده در این تحقیق، روشهای آماری-ریاضی بوده که به مدلهای پارامتریک عمومی دیویژیا معروفند. این مطالعه تفکیک تغییرات مصرف انرژی کل در صنعت به عوامل تولیدی، ساختاری و شدتی را از سه دیدگاه انجام می دهد. نخست رهیافت مصرف انرژی، دوم رهیافت شدت انرژی و سوم رهیافت ضریب انرژی. رهیافت های سه گانه فوق برداده های مصرف انرژی صنعت و تولید واقعی صنعت ایران طی دوره 1350-1372 اعمال گشته و علاوه بر نتایج سالیانه، نتایج دوره ای برای دوره های 1350-1355، 1355-1360، 1360-1367 و 1367-1372 نیز محاسبه گردیده است . نتیجه کلی حاصل شده از نتایج تجربی فوق حاکی از آن است که کصرف انرژی در سال 1372 نسبت به سال 1350 حدودا سه برابر شده است . عوامل شدتی و ساختاری عمده ترین تاثیر را در افزایش مصرف انرژی طی این دوره داشته اند. همچنین استفاده از نهاده انرژی در فرایند تولید طی این سالها به شدت روند افزایشی داشته است . دلیل این امر را نیز می توان کاهش قابل توجه و مداوم انرژی طی این دوره دانست .