مقایسه سابقه شیوع فاز افسردگی با تابلوی سایکوتیک نسبت به شیوع فاز افسردگی بدون تابلوی سایکوتیک در بیماران با تشخیص اختلال دوقطبی (bmd)

با توجه به اینکه بیماری اختلال دوقطبی (bmd) بصورت شایع در بین بیماران سرپای و بستری شده در بیمارستان ها دیده می شود و چون بیشتر بیماران اختلال دوقطبی در شروع بیماری خود فاز افسردگی را تجربه می کنند که بیشتر این افسردگی از نوع سایکوتیک است . ما می خواستیم بدانیم که شیوع افسردگی سایکوتیک نسبت به افسردگی غیر سایکوتیک در بیماران بستری شده با تشخیص bmd چگونه است . هدف ما از مطالعه این بود که با توجه به این پیش فرض که احتمال تبدیل افسردگی سایکوتیک به bmd زیاد است بتوان با اقدامات پروفیلاکتیک و درمانی مناسب از تبدیل افسردگی سایکوتیک به bmd جلوگیری به عمل آورده یا اینکه شدت و طول مدت آنرا کاهش داد. بدین منظور پرونده کلیه بیماران با تشخیص نهایی bmd که در مرکز درمانی فارابی در سال 1375 بستری شده بودند بررسی شد. در بررسی به عمل آمده حدود 62/5 درصد از بیماران قبل از مبتلا شدن به bmd سابقه افسردگی سایکوتیک و37/5 درصد آنها سابقه افسردگی غیر سایکوتیک داشتند. شایعترین علامت سایکوتیک در این بیماران افسرده هذیان با 56 درصد و سپس هذیان توام با توهم 40 درصد و کمترین علامت سایکوتیک توهم به تنهایی 4 درصد بود. renge سنی کل بیماران مبتلا به bmd بین 15 تا 55 سال و متوسط سن 27/5 سال بود. در ضمن متوسط سن برای مردان 26/9 سال و برای زنان 28/1 سال بود. این متوسط سن کلی ابتلاء به bmd نسبت به سن متوسط 30 سال که در کتابهای reference روانپزشکی عنوان شده کمتر است . که شاید مشکلات اشتغال، ادامه تحصیل، ازدواج و مسائل فرهنگی اجتماعی نظیر اعتیاد بعنوان استرسورهای محیطی و اجتماعی سبب شروع زودتر bmd در این افراد و پایین آمدن متوسط سن ابتلاء شده باشد.