پالایش و پیرایش در آفرینش هنری (نقاشی)

با توجه به معنای دخل و تصرف به عنوان خلاقیت (پالایش و پیرایش) که زمینه ساز بسیاری از آفرینشهای هنری (نقاشی) در هنر معاصر ایران و جهان بوده است ، دراین رساله سعی بر آن داشته ایم تا تحقیقی نظری و علمی را پی گرفته، لذا برای تبیین مفهوم پالایش و پیرایش به سئوالاتی چند پاسخ خواهیم داد. اولا آیا هنر عینیت گرا (ناتورآلیزم) می تواند بدون دخل و تصرف به معنای پالایش و پیرایش ، بر معنا و مفهومی تاکید بورزد یا خیر؟ درخصوص این مطلب دریافتیم که هنری می تواند به مفهوم والا و ارزشمند دست یابد که رو بسوی معنا داشته باشد و این در صورتی است که ذهن هنرمند در مواجهه با طبیعت و واقعیات ملموس آنرا بصورتی متفاوت تبدیل می کند. لذا بدیهی است که این عمل خلاقانه همسو با روند ذهنی (فعالیتهای ذهنی) انسان است . و عملا قابل تطبیق است . بنابراین تجربه و تحلیل آثار خلاق، روند (پالایش و پیرایش و آفرینش) را بطور مشروح تبیین می نماید. عناوینی که در این تحقیق در نظر گرفته شده در دو فصل جداگانه بوده و تکمیل کننده یکدیگر می باشد. در فصل اول موضوعاتی مثل عینیت و ذهنیت مطرح شده و فرایند ذهن مورد بررسی قرار می گیرد و با تاکید به این معنا که هنر، هر چه به سادگی و پالایش نزدیک شود، لاجرم نمادین و رمز گوته تر می شود. دومین سئوالی که قابل طرح است اینکه، نوع پالایش و پیرایش در هنر شرق، در مقابل پا هنر مدرن غرب ، به زعم تشابهاتی که دارند، آیا از یک سنخند یا نه؟ در مقایسه ای تطبیقی در دو فصل سوم و چهارم ویژگیهای شاخص هنر شرق و غرب را مورد بررسی قرار داده و دریافتیم با توجه به معتقدات و باورهای هنرمندان شرق بویژه نقاشان ایرانی اسلامی، می توان تا حدود زیادی تفاوتهای کیفی و کمی درخصوص نوع دفرماسیون (پالایش و پیرایش) توضیح دهیم. چرا که در غرب بیشتر با توجه به حالت ویژگیهای ساختاری فرم و رنگ است . فعالیتهای ذهنی در حوزه نوعی خیال اختراعی است و مبتنی بر خیال متصل می باشد. در صورتیکه در شرق، ذهن هنرمند در شکلی مکاشفه آمیز قرار داشته و دائما در ارتباطی منفصل از عالم رو به انکشاف و شهود دارد.