مطالعات آبخیزداری به منظور کنترل سیلاب و کنترل فرسایش با هدف آبخوان داری

استخراج آبهای زیرزمینی جهت مصارف مختلف سبب بهم خوردن تعادل آبهای زیرزمینی میشود. لذا می باد اب را به طور مصنوعی به زیرزمین تزریق نمود تا بین آب ورودی و خروجی از آبخوان تعادل برقرار گردد. با انجام عملیات آبخیزداری هم می توان منابع آب ، خاک ، جنگل و مراتع را حفظ نمود و هم از بروز خسارات ناشی از سیل جلوگیری کرد. یکی از موارد لازم قبل از اجرای هرگونه پروژه آبخیزداری وجود شرایط مناسب طرح می باشد که این عمل با بررسی و مطالعات اولیه انجام می پذیرد و چنانچه در مطالعات دقت لازم بعمل نیاید، علاوه بر اینکه سرمایه ای عظیم به هدر رفته، به محیط زیست صدماتی وارد آورده و نیز خطراتی برای ساکنین محدوده طرح ایجاد خواهد شد. مدل ریاضی leachm با توجه به مشخصات حوزه آبخیز (شامل خصوصیات خاک ، میزان تبخیر محلی، جزئیات پوشش گیاهی، وضعیت توپوگرافی، سطح آب زیرزمینی و وضعیت لایه های زمین) پیش بینی می کند که در طی یک سیل سطح آب زیرزمینی چه مقدار افزایش می یابد و نیز حجم آبخیزداری اضافه شده به منابع زیرزمینی را تخمین می زند. بعلاوه مشخص می کند که طرح آبخیزداری در کدام حوزه آبریز قابل اجرا و مثمر ثمر خواهد بود و با کنترل آب خروجی از چاهها، با توجه به میزان آب تزریقی می توان از عدم تعادل آبهای زیرزمینی جلوگیری نمود. در این تحقیق مدل مربوطه افزایش سطح آب زیرزمینی را 225 سانتیمتر پیش بینی کرده و با توجه به اندازه گیری سطح آب در پیزومترها در طی یک سیل 220 سانتیمتر افزایش یافته که اختلاف موجود قابل قبول می باشد.