نماد نوعی بیان هنری است که ایده ذهنی هنرمند را عینیت می بخشد. از آن جمله نماد استعلایی است که در هنر قدسی تجلی می یابد، بر مصدری متعالی دلالت می کند و مستلزم تأویل معناست. تصویر دریا و نمادهای مربوط بدان همچون آب، ماهی، مرغ آبی، توفان و خشکی از جمله این نمادها هستند که در اسطوره ها و نقوش بر جای مانده از دوران کهن در تمدن های شرق و غرب- از جمله ایران و بین النهرین- و نیز در صور خیالی شعر عرفانی...

مسئلة مرگ، مسئلة همیشگی بشر بوده است و ادیان و مکاتب فلسفی و کلامی، آن را ازجمله دغدغه‌های وجودی و معرفتی انسان می‌دانند. توجه به موضوع مرگ در آثار آگوستین و ارتباط آن با مقولة گناه کمتر مطرح شده است. بررسی آثار آگوستین نشان می‌دهد که وی با توجه به آیین مسیحیت، به‌ویژه تعالیم پولس، بیش از پیشینیان به ارتباط مرگ و گناه توجه دارد. او مرگ را بر مبنای گناه نخستین و دیگر گناهان توجیه می‌کند و حتی گ...

هدف پژوهش حاضر بررسی روابط احساس گناه و شرم با دینداری و سلامت روان بود. بدین‏منظور ۱۸۰ دانشجو به مقیاس‏های زیر پاسخ دادند: «مقیاس آمادگی احساس گناه و شرم»، «علاقه به دین»، «مقیاس‏های تک‏گویه‏ای جهت‏گیری دینی»، «مقیاس‏های به‏زیستی روان‏شناختی ریف»، «مقیاس شادی فاعلی»، «رضایت از زندگی عمومی»، «پرسش‏نامه سلامت عمومی». یافته‏ها نشان داد احساس گناه با پیامدهای مثبت روانی همراه است، در حالی که احساس...

مجموعه‌های آغازین شعر فروغ فرخ‌زاد(1345ـ1313ش) به اعتقاد غالب منتقدان و صاحب‌نظران نشان‌دهنده‌ی ظهور شاعری سنّت‌شکن در بازتاب احساسات صریح و عریان زنانه بود. اخلاق سنتی، این سه گانه‌های متقّدم فروغ را برنتافت و انتقادات و اعتراضات در جامعه سنّتی آن روز نشان از عدم پذیرش این سنّت‌شکنی و عریان گویی بود. آن‌چه که فروغ در آن سه مجموعه بیان کرده بود لازمه ی هویّت‌جویی و عشق‌ورزی صریح و زنانه او بود و بعد...

سیّد عبدالرسول عقیلی از چهره­های فرهنگی و ادبی معاصر شهرستان جهرم است که در قالب­های شعری سنتّی و نو، هم به زبان معیار و هم به لهجۀ محلی جهرمی، شعر می­سراید؛ عقیلی با چاپ مجموعه­بازی­های محلّی جهرم، با عنوان آتش­بیار و مجموعه شعر محلّی با نسیم تارُونه، توانمندی و عشق خود به ادبیات فولکلوریک این خطّه از اقلیم ادیب­پرور فارس را به نمایش گذاشته­است. با نسیم تارونه، در بر گیرندۀ چهل و چهار غزل و بیست دوب...

چکیده متناقض‌نمای محتوایی، کلامی است که در آن خود مفاهیم دارای تناقض بوده و با هر زبانی بیان شود، باز هم، تعجب‌انگیز و متناقض به نظر می‌رسد، مثلاً اگر به جای «آزادی را گرفتاری دانستن» «گرفتارِ رهایی» و به جای «بی‌گناهی را گناه شمردن» «جرمِ بی‌گناهی» آورده شود، باز هم متناقض‌نما می‌شوند. اینگونه متناقض‌نماها به خاطر زیبایی‌آفرینی گفته نشده، بلکه هدف سخنور در آن، بیان و ارائة واقعیت‌هاست، این...