کاربرد پلی کلرور سولفات آلومینیوم درتصفیه آب و مقایسه آن با سایر مواد منعقدکننده‌ها

با توجه به اهمیت آب در زندگی و همچنین مسائل محیط زیستی، تصفیه آن از اهمیت خاصی برخوردار می­باشد. به‌طور کلی در تصفیه آب و فاضلاب از روش­های مختلفی از جمله ته‌نشینی و فیلتراسیون و روش­های بیولوژیکی استفاده می­شود. یکی از مهم­ترین روش­های تصفیه آب و فاضلاب، منعقدسازی مواد زائد موجود در آب به‌وسیله منعقد کننده­ها می­باشد. عموما عمل رسوب‌دهی توسط نیروی جاذبه انجام می­شود. منتها در این میان می­توان از روش­هایی (افزودن مواد منعقد کننده) برای افزایش سرعت رسوب‌دهی استفاده کرد. مواد منعقد کننده دارای انواع مختلفی می­باشند که عبارتند از: منعقد کننده­های غیر آلی (معدنی)، منعقد کننده­های آلی سنتزی، منعقد کننده­های طبیعی. در این پژوهش از منعقد کننده­های معدنی همچون پلی کلرور آلومینیوم و پلی کلرور سولفات آلومینیوم و کلرور آهن و سولفات آلومینیوم استفاده شده است. پلی کلرور سولفات آلومینیوم در مقایسه با دیگر تصفیه‌کننده‌های غیر آلی دارای ویژگی­هایی همچون میزان مصرف کم­تر، تولید لجن کم­تر، ته‌نشینی سریع می­باشد. به خاطر همین در این تحقیق روش ساخت ماده مذکور بحث شده و همچنین میزان رسوب‌دهی منعقد کننده­های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل نشان می­دهد که با در نظر گرفتن زمان ثابت ته‌نشینی (90 دقیقه)، میزان رسوب‌دهی بر اساس افزایش غلظت مواد منعقد کننده تا یک میزان حدی افزایش می­یابد. همچنین در غلظت ثابت مواد منعقد کننده میزان رسوب‌دهی پلی کلرور سولفات آلومینیوم بیشتر از سایر مواد می­باشد.