کاربرد شاخص TOPSIS در پایش خشک‌سالی‌ها و ترسالی‌های استان گلستان

شناخت و پایش صحیح از خشک‌سالی به عنوان گامی مؤثر در مدیریت و کاهش آثار زیان‌بار این بلای جوی مورد توجه است. در این راستا روش‌های تجربی مختلفی برای محاسبة خشک‌سالی ارائه شده‌اند که بیشتر آن‌‌ها، تنها از یک مؤلفه به نام بارش استفاده کرده‌اند. در این پژوهش برای اولین بار، با واردکردن هفت مؤلفه و شاخص اقلیمی متفاوت شامل حداقل دما، حداکثر دما، تبخیر و تعرق پتانسیل، بارش مؤثر، میانگین بارش، تعداد روزهای بارش، نسبت روزهای بارش به بارش ماهانه در الگوریتم  Technique for Order of Preference by Similarity to Ideal Solution (TOPSIS)، عمل تعیین و رتبه‌بندی خشک‌سالی (ترسالی) انجام پذیرفته است. در نهایت جهت اعتبارسنجی روش پیشنهادی، داده‌های خروجی این روش برای ایستگاه شاهد چات در استان گلستان با برخی شاخص‌‌های مرسوم خشک‌سالی شامل SIAP، DPI، PNPI و BMDI واکاوی شد که نتایج ضریب همبستگی، مؤید اعتبار بالای روش پیشنهادی است. در ادامه بر اساس روش TOPSIS خشک‌سالی‌های استان گلستان واکاوی شد. نتایج نشان می‌دهد که دی با بیشینة فراوانی گرایش روندهای منفی از شاخص TOPSIS به مقدار 5/12 درصد، آسیب‌پذیرترین ماه از لحاظ رخداد خشک‌سالی‌هاست. همچنین نتایج نشان داد که 58/35 درصد از مساحت کل استان، حدود 40 تا 50 درصد از دور‌ة مطالعاتی 1350 تا 1390 را در خشک‌سالی به سر برده‌اند که بیشتر به‌صورت لکه‌هایی پراکنده در شمال غرب، شمال شرق و میانة شرقی استان قرار دارند که این مناطق حساس‌ترین پهنه‌های استان به وقوع خشک‌سالی معرفی شد.