کاربرد روش‌های هزینه‌یابی بر مبنای فعالیت و سنتی در محاسبۀ قیمت تمام‌شدۀ آموزش دانشجویان

این پژوهش، به معرفی و کاربرد روش هزینه‌یابی بر مبنای فعالیت[1] برای محاسبۀ قیمت تمام‌شدۀ دانشجویان در نظام آموزش عالی می‌پردازد. هدف از این پژوهش، محاسبه و تخصیص سربار به روش‌های هزینه‌یابی بر مبنای فعالیت و روش سنتی در تعیین قیمت ‌تمام‌شدۀ آموزش دانشجویان گروه‌های حسابداری و فنی و مهندسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر در سال تحصیلی 86- 1385 است. با استفاده از مدل رگریسون سربار به روش هزینه‌یابی بر مبنای فعالیت برای هر گروه آموزشی تخصیص یافت و سپس با نتایج روش سنتی تخصیص سربار مقایسه شد. برای این منظور، از آزمون  Tبرای دو گروه وابسته و آزمون رتبه‌ای علامت ویلکاکسون استفاده شد. نتایج نشان داد که قیمت تمام‌شدۀ رشته‌های تحصیلی در هر دو گروه آموزشی به روش هزینه‌یابی بر مبنای فعالیت کمتر از روش سنتی است. میزان تخصیص سربار غیر مستقیم در بین همۀ رشته‌های تحصیلی در روش سنتی، بیشتر از روش هزینه‌یابی بر مبنای فعالیت است.  به علاوه، بین قیمت تمام‌شده و متوسط شهریۀ هر دانشجو در گروه‌های آموزشی، به دو روش تفاوت معنا‌داری وجود دارد؛ به طوری که در همۀ رشته‌های تحصیلی، خالص منافع حاصل از روش هزینه‌یابی بر مبنای فعالیت بیشتر از روش سنتی است.