چارچوبی برای طراحی فضای باز در مراکز آموزشی کودکان بر اساس (Seven Cs) با تأکید بر ارتقای یادگیری

هدف اصلی پژوهش حاضر، ارائه‌ی راه­کاری برای طراحی فضای باز در محیط‌های آموزشی کودکان با تأکید بر ارتقای یادگیری بوده است. راه­کاری که برخلاف سایر تحقیقات تنها به یک عامل نپرداخته و متشکل از مجموعه‌ای از مهم‌ترین عوامل کاربردی برای طراحان در این زمینه می­باشد. ابتدا با شناخت مؤلفه‌های مؤثر بر فضای باز مختص کودکان و ارتباط آن با یادگیری بستری برای مطالعه فراهم شد. بر همین اساس با معرفی نظریه (Seven Cs) که شامل *(C1: character, C2: context, C3: connectivity, C4: change, C5: chance, C6: clarity, C7: challenge) می‌شود، به‌عنوان راه­کاری مناسب و تحلیل نقش آن در رشد فکری کودکان از منظر محیطی پرداخته ‌شده است. نظریه‌ای که حاصل تلاشی چندین ساله به روش میدانی و تجربی بوده است و بیان می‌دارد که با استفاده از این شیوه می‌توان محیطی مطلوب و متناسب با اهداف آموزشی، یعنی افزایش سطح کیفی یادگیری و بازدهی مؤثر برای کودکان فراهم کرد. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش از نوع تحلیل محتوای جهت‌دار است که در پی توسعه و بسط یک نظریه برای بهره‌وری بیشتر از آن گام برمی‌دارد. ابتدا منابع و اسناد کتابخانه‌ای مرتبط مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت و پس‌ازآن عوامل مؤثر محیطی بر کودکان استخراج شد. سپس این عوامل با نظریه مذکور سنجیده شد و مشخص گردید که این دو در راستای یکدیگر حرکت می‌کنند. درنهایت چارچوب و اصولی برای طراحی فضاهای باز آموزشی ارائه‌ شده است که با توجه به نیازهای متفاوت کودکان، می‌تواند راهنمای مناسبی برای طراحان باشد. چارچوبی که افزایش رضایت کودکان و بهره‌وری بیشتر از مفاهیم آموزشی و یادگیری هدفمند را به همراه دارد.