پیش بینی رشد پس از آسیب بر اساس معنویت و حمایت‌های اجتماعی در افراد مبتلا به سرطان سینه

چکیده مقدمه: سرطان سینه شایع‌ترین سرطان در زنان ایرانی است. تشخیص سرطان سینه، عامل استرس‌زای مهمی می‌باشد، به طوری که این بیماران سطوح بالینی آشفتگی شامل اختلال استرس پس از آسیب، افسردگی و اضطراب را گزارش می‌کنند. رشد پس از آسیب، تجربه تغییر فردی مثبت در رویارویی با بحران یا رویداد آسیب‌زا است. مطالعات تجربی روابطی را میان بعضی از متغیرها از جمله معنویت، دینداری و حمایت اجتماعی با سلامت روانی در گروه‌های متفاوت و جمعیت‌های مختلف نشان می‌دهد. هدف از پژوهش حاضر، پیش‌بینی رشد پس از آسیب بر اساس معنویت و حمایت‌های اجتماعی در افراد مبتلا به سرطان سینه می‌باشد. روش بررسی: روش تحقیق همبستگی از نوع پیش بینی است. نمونه شامل 106 بیمار مبتلا به سرطان سینه است که به شیوه سرشماری از سه بیمارستان شهر تهران در بازه زمانی آذر تا اسفند سال 1390 انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های رشد پس از آسیب (PTGI)، سنجش معنویت (SQ) و حمایت اجتماعی (MOS) بوده است. برای تحلیل داده‌ها از روش آماری همبستگی و رگرسیون گام به گام استفاده گردید. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که رابطه رشد پس از آسیب با معنویت 67/0 و با حمایت اجتماعی 66/0 است. علاوه بر این یافته-ها رگرسیون گام به گام نشان داد متغیر معنویت به تنهایی 45/0 و در گام دوم معنویت و حمایت اجتماعی روی هم 53/0 رشد پس از آسیب را پیش بینی می‌کنند. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان استنباط کرد که معنویت و حمایت اجتماعی بر رشد پس از آسیب بیماران دارای سرطان سینه تاثیر دارند و با آموزش و مداخلاتی که شامل افزایش سطح معنویت و حمایت اجتماعی گردند، می‌توان میزان رشد پس از آسیب بیماران را ارتقا بخشید.