پرسه‌زنی زنانه و گذار از ابژۀ بت‌واره به سوژۀ ناظر: مطالعۀ موردی فیلم کلئو از 5 تا 7

در نظریة فیلم سال‏های اخیر، سینما در غالب موارد به‌مثابة تکنولوژی برآمده از ظهور کلانشهر مدرن و مدرنیتة شهری در نظر گرفته می‏شود. تجربة ادراکی پرسه‏زن مرد (فلانور)، به‌منزلة سرنمون تجربة ادراکی مدرنیته، اغلب به‌مثابة الگویی برای تحلیل تجربة ادراکی تماشاگر فیلم مورد مطالعه قرار می‏گیرد. بااین‌حال، به‌رغم آنکه پرسه‏زنی تا سال‏ها عملی ذاتاً مردانه محسوب می‏شد، زنان در سال‏های انتهایی سدة نوزدهم کوشیدند جایگاه خود را به‌عنوان ناظر متحرک در میان فضاهای شهری به‌دست آورند. این مقاله تلاش دارد با تمرکز بر چگونگی ظهور زنان در شهر و فرایند پرسه‏زنی، ویژگی‏های پرسه‏زن مؤنث (فلانوس) را مشخص کند و تمایزهای آن را با پرسه‏زن مذکر آشکار کند. این پژوهش نشان می‏دهد تمرکز بر ویژگی‏های ادراکی پرسه‏زن مؤنث می‏تواند در به چالش کشیدن نگره‏های مسلط، که ادراک و نگاه سینمایی را ذاتاً ادراک و نگاهی مردانه در نظر می‏گیرند، یاری‏رسان باشد. مقالة حاضر با بررسی فیلم کلئو از 5 تا 7، ساختة آینس واردا، مشخصه‏های منحصربه‏فرد پرسه‏زنی زنانه را بازشناسی می‏کند و نحوة بازنمایی تعامل سوبژکتیو زنانه با شهر به هنگام عمل پرسه‏زنی را بررسی می‌کند.