پاسخ‌های فشارخون، ضربان قلب و حاصل‌ضرب دوگانه پس از فعالیت مقاومتی اندام‌های فوقانی، تحتانی و کل بدن

هدف مطالعه حاضر بررسی پاسخ‌های فشارخون سیستولی، دیاستولی، ضربان قلب و حاصل‌ضرب دوگانه در طول دورۀ ریکاوری پس از فعالیت مقاومتی با قسمت‌های مختلف بدن می‌باشد. 12 مرد غیر ورزشکار سالم (سن 4/1±7/23 سال، قد 0/4±4/176سانتی‌متر و وزن 5/8±1/68 کیلوگرم) به طور تصادفی در سه جلسه فعالیت مقاومتی اندام‌های فوقانی، اندام‌های تحتانی و کل بدن، و همچنین یک جلسۀ کنترل بدون فعالیت شرکت کردند. آزمودنی‌ها در جلسات فعالیت مقاومتی 4 حرکت با شدت 65 درصد یک تکرار بیشینه، سه ست، 10 تکرار در هر ست و 2 دقیقه استراحت بین ست‌ها و حرکات انجام دادند. فشارخون سیستولی، دیاستولی، ضربان قلب و حاصل‌ضرب دوگانه پیش از فعالیت و هر 15 دقیقه و به مدت 60 دقیقه پس از فعالیت اندازه‌گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر (گروه × زمان) و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0≥p استفاده شد. پس از جلسات فعالیت مقاومتی فشارخون سیستولی به مدت 60 دقیقه به طور معنی‌داری کاهش یافت در حالیکه در فشارخون دیاستولی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. ضربان قلب در تمام مدت اندازه‌گیری پس از فعالیت مقاومتی اندام‌های فوقانی و اندام‌های تحتانی و تا دقیقۀ 45 پس از فعالیت مقاومتی کل بدن به طور معنی‌داری افزایش یافت. افزایش معنی‌دار در حاصل‌ضرب دوگانه تا دقیقۀ 15 پس از فعالیت مقاومتی اندام‌های تحتانی و تا دقیقۀ 30 پس از فعالیت مقاومتی اندام‌های فوقانی و کل بدن مشاهده گردید. همچنین بین فعالیت‌های مقاومتی، تفاوتی در فشارخون سیستولی، دیاستولی، ضربان قلب و حاصل‌ضرب دوگانه پیش و پس از فعالیت مشاهده نشد. از یافته‌های این پژوهش چنین نتیجه‌گیری می‌شود که فعالیت مقاومتی اندام‌های فوقانی، اندام‌های تحتانی و کل بدن باعث وقوع  هیپوتنشن با مدت و مقدار مشابه پس از فعالیت می‌شوند.