نیما و سبک هندی؛ چالش یا آشتی

ادبیات ایران در میدان تحولات فکری و اجتماعی، فراز و نشیب‌های متعدد و متفاوتی را در متن شعر تجربه نموده است. در این میان، مطالعة قیاسی دربارة دوره‌های مختلف ادبی، چشم‌انداز مؤثری است که سبب زایش اندیشه‌ها می‌شود. تکامل زبان و دریافت ویژگی‌های سبکی، حاصل نقد و بررسی‌های تقابلی آثار است. در همین رهگذر، واکاوی همانندی ها و ناسازگاری‌های سبک نیما و شعر سبک هندی، کمتر مورد توجه پژوهشگران ادبی قرار گرفته است. در مقالة حاضر، پس از ذکر تعاریف کوتاه از «سبک» و سنجش نظرها در این مورد، برخی ویژگی‌های لفظ و معنی این دو سبک، تحلیل و بررسی شده است. در این گفتار اندک، مجال برابری جزء به جزء و بحث های بنیادی ساختار را – آن گونه که شایستة هنرنمایی های شاخص در هر دو سبک باشد - نداشته ایم؛ اما سعی کرده‌ایم زاویه‌های برجسته‌ای را با قلم نقد نشان دهیم.