نوروفیدبک و اعتیاد؛ امیدهایی برای ارتقای نتایج درمان

هاموند (2011): «نوروفیدبک تحولی است امیدبخش که توانایی تعدیل امواج مغزی را به ما می‌دهد، امواجی که با بسیاری از بیماری‌های روانی و پزشکی در ارتباط هستند، به ویژه آنکه بر خلاف تحریک مغناطیسی مغز، دارو‌ها و شوک برقی، درمانی غیر تهاجمی است و به ندرت دارای آثار جانبی حتی به صورت خفیف می‌باشد. پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ی علوم اعصاب، نوروسایکولوژی، نوروبیولوژی، روان‌شناسی شناختی و علوم کامپیوتری در سال‌های اخیر به نحو چشمگیری رو به فزونی است. این دستاورد‌ها علاوه بر آثار وسیع و مطلوبی که در سایر حوزه‌های علوم پزشکی و تندرستی اجتماعی داشته است، نوروفیدبک یا EEG Biofeedback (گاهی نوروتراپی نامیده می‌شود) نیز تحت تاثیر این پیشرفت‌ها خود را به عنوان رویکردی نوین در تبیین و درمان بیماری‌های روانی، عصب‌شناختی و حتی ارتقای توانمندی مغزی (ذهنی) و عملکرد مطلوب (optimal or peak performance) نمایان ساخته است، به گونه‌ای که لارسن از آن به عنوان حلقه‌ی ارتباط روان‌شناسی با فیزیولوژی یاد می‌کند.