نقش پیش‌بینی کننده امید و حس انسجام در بهزیستی روان‌شناختی سالمندان: با میانجی‌گری نگرش به مرگ

افزایش امید به زندگی و افزایش جمعیت سالمندان، موجب پراهمیت تر شدن توجه به عوامل مؤثر در بهزیستی سالمندان شده است. نظر به تعدّد عوامل مؤثر بر بهزیستی روان شناختی و کمبود پژوهش درباره تأثیر نگرش به مرگ در بهزیستی دوران سالمندی، این پژوهش به طراحی و سنجش برازش مدل بهزیستی روان شناختی سالمندان پرداخت که در آن تأثیر امید و حس انسجام با میانجی گری ابعاد نگرش به مرگ بر بهزیستی روان شناختی بررسی شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی سالمندان غیر ساکن در سراهای سالمندان شهر تهران بودند. به این منظور 309 سالمند با نمونه‌گیری چند مرحله ای از کلیه مناطق تهران انتخاب شدند و به پرسشنامه های امید اسنایدر، حس انسجام آنتونووسکی، نگرش به مرگ وونگ و بهزیستی روان شناختی ریف پاسخ دادند. جهت طبقه بندی، پردازش و تحلیل داده های آماری از مدل‌یابی معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS-22 و lisrel 8.80 استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل یافته ها حاکی از آن بود که حس انسجام با میانجی‌گری ترس از مرگ و پذیرش اجتنابی به بهزیستی روان شناختی منجر می شود. نتایج این پژوهش بر اهمیت توجه به موضوع نگرش به مرگ و عوامل مؤثر بر آن، در تلاش برای ارتقاء بهزیستی سالمندان تأکید می کند.