نقش مدیریت دانشگاهی در منابع استرس دانشجویان ورزشکار و راه‌کارهای مقابله با آن

پژوهش حاضر جهت شناسایی منابع‌ استرس و راه‌کارهای کنار‌آمدن با آن در دانشجویان ورزشکار کشور با تأکید بر نقش مدیریت دانشگاه در این موارد انجام گرفت. پس از تقسیم‌بندی دانشگاه‌های کشور به پنج منطقۀ جغرافیایی، متناسب با تراکم نسبی جمعیت دانشجویی هر منطقه، پرسش‌نامه‌های منابع استرس بورگ (2009) و‌ راه‌کارهای مقابله با استرس کارور (1997) بین 1000 دانشجوی ورزشکار توزیع گردید. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان می‌دهد که عمدۀ منابع استرس دانشجویان کشور نوعاً استرس‌هایی درک‌شده (نه واقعی) هستند و راه‌کارهای مقابله‌ای در گروه پزشکی، متنوع‌تر و کارآمدتر از گروه غیرپزشکی می‌باشند. نتایج تی مستقل نیز حاکی از آن است که اختلاف کلی منابع استرس دانشگاه‌های پزشکی و غیرپزشکی معنادار می‌باشد؛ اما تفاوت راه‌کارها معنادار نیست. ازآن‌جایی‌که منابع استرس شناسایی‌شده غالباً در حیطه‌های مدیریتی ـ اداری بوده‌اند، نیاز است مدیریت دانشگاه به بازنگری روندهای اداری ـ دانشگاهی پرداخته و از نظرات دانشجویان ‌بهره جوید. لازم‌به‌ذکر است که دانشگاه‌های پزشکی به‌دلیل کسب نتایج بهتر می‌توانند الگویی برای غیرپزشکی‌ها باشند..