نقش محیط مصنوع در پایداری شهری، با تاکید ویژه بر بر قابلیت پیاده مداری در محلات مسکونی، نمونه مورد مطالعه: شهر سنندج.

هدف این پژوهش، ارزیابی عینی و ذهنی کیفیت های تاثیرگذار طراحی شهری بر فعالیت های فیزیکی ساکنان و تبیین رابطه بین این دو مجموعه از کیفیت ها در چهار محدوده مختلف سنندج که از خصوصیات مورفولوژیک یکسانی برخوردار نیستند، می باشد. پژوهشگران براین باورند که محیط مصنوع نقش تعین کننده ای در تسهیل و یا محدود نمودن فعالیت های فیزیکی ایفا می نماید. جمع آوری داده های ذهنی نظیر اطلاعات خود گزارش شده ساکنین در رابطه با سطح سلامت، فعالیت های فیزیکی و ادراک از محیط محل سکونتشان با استفاده از پرسشنامه، از میان 421 نفر از ساکنین گردآوری شده است. در روش عینی نیز جمع آوری اطلاعات متناسب با فاکتورهای مورد بررسی، با بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی تهیه شدند. برای تحلیل روابط بین محیط عینی و ادراک شده با فعالیت های فیزیکی، از نرم افزار SPSS استفاده و با تحلیل رگرسیون خطی، روابط بین متغیرها مشخص گردید. برای بررسی میزان فعالیت های فیزیکی و تفاوت آنها در سطح محلات مورد مطالعه، از آزمون واریانس بهره گرفته شد. در مرحله بعدی پژوهش، شاخص های پیاده مداری Walkability index و walk score با استفاده از داده های عینی محاسبه گردید و سپس با استفاده از نرم افزار Amos ارتباط و تاثیرگذاری بین متغیرها با تحلیل عاملی مشخص گردید. نتایج بدست آمده نشان داده است که کیفیت های عینی ارتباط معنی داری با فعالیت های فیزیکی ساکنان ندارد، بلکه این کیفیت ها با تاثیرگذاری بر کیفیت های ذهنی به عنوان متغیر میانجی، فعالیت های فیزیکی را تحت تاثیر قرار میدهند.