نقش ساختارهای زمینشناسی و سنگشناسی در تغییرات کمی و کیفی آبخوانهای منطقة اشتهارد

آبخوان اشتهارد بخشی از حوضة آبریز رودخانة شور محسوب می‌شود. پتانسیل آبی در مناطق مختلف حوضة اشتهارد، به‌دلیل تنوع سازندها و ساختارهای زمین‌شناسی متفاوت است. در این مقاله به ارتباط ویژگی‌های کمی و کیفی منابع آب با ویژگی‌های زمین‌شناسی محدوده به‌لحاظ سنگ‌شناسی و ساختاری پرداخته شده است. به این منظور با تعیین محدوده در منطقة اشتهارد به بررسی میدانی و شناسایی و پراکندگی سازند‌های زمین‌شناسی و موقعیت گسل‌ها با استفاده از نقشه‌های زمین‌شناسی موجود پرداخته شد. سپس با شناسایی موقعیت چاه‌ها و براساس نتایج تجزیه نمونه‌های آب منطقه، نقشه‌های هم‌غلظت کلر، سولفات‌، کلسیم‌، منیزیم و... ترسیم شد. تفسیر نقشه‌های رسم‌شده نشان داد که بیشترین تمرکز عناصر در نیمة شمالی دشت بوده و روند تغییرات آنها، از ارتفاعات شمالی به‌سمت مرکز و شرق محدوده است که با مسیر رودخانة شور تطابق دارد. با توجه به نتایج کیفی آب، نواحی شمالی دشت دارای تیپ کلرور سدیک است و این منطقه از نظر شرب در ردة متوسط تا کاملاً نامطبوع و از لحاظ کشاورزی در ردة شور و مضر برای کشاورزی قرار دارد. بررسی‌ها نشان داد که وجود پهنة نمکی در شمال دشت به‌همراه افت ایجادشده در مرکز دشت که ناشی از برداشت بی‌رویه از منابع آبی است، تأثیر زیادی در کاهش کیفیت آب منطقه داشته است.