نقش دلسوزی به خود و حس انسجام و آمیختگی فکر- عمل در پیش‌بینی بهزیستی روان‌شناختی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

اهداف: در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه سطح بهزیستی روان‌شناختی همواره پایین بوده و این خود باعث تشدید علایم در آنها می‌شود. پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی بهزیستی روان‌شناختی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه براساس متغیرهای شخصیتی دلسوزی به خود، حس انسجام و درآمیختگی فکر- عمل انجام شد. ابزار و روش‌ها: در این پژوهش توصیفی- همبستگی، 120 جانباز مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه که در سال 1395 در بیمارستان روان‌پزشکی ایثار اردبیل بستری و تحت درمان بودند، به‌عنوان نمونه دردسترس انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسش‌نامه بهزیستی روان‌شناختی، مقیاس دلسوزی به خود، مقیاس حس انسجام و مقیاس تجدیدنظرشده آمیختگی فکر- عمل بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه و از طریق نرم‌افزار آماری SPSS 17 انجام شد. یافته‌ها: بهزیستی روان‌شناختی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه با حس انسجام و دلسوزی به خود رابطه مثبت و معنی‌دار و با آمیختگی فکر- عمل رابطه منفی و معنی‌دار داشت (0.05p<). همچنین حس انسجام 63%، آمیختگی فکر- عمل 49% و دلسوزی به خود 67% واریانس نمرات بهزیستی روان‌شناختی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه را پیش‌بینی می‌کرد (0.001p<). نتیجه‌گیری: حس انسجام و دلسوزی به خود بالا و درآمیختگی فکر- عمل پایین باعث بهبود بهزیستی روان‌شناختی در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه می‌شود.