نقش تصویر بدنی و خودپنداره در پیش‌بینی اختلالات روان‌شناختی دانش‌آموزان نابینا و ناشنوا

هدف: این مطالعه با هدف بررسی نقش تصویر بدنی و خودپنداره در پیش‌بینی اختلالات روان‌شناختی دانش‌آموزان نابینا و ناشنوا انجام شد. روش: روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع علّی مقایسه‌ای بود. جامعۀ آماری شامل کلیه دانش‌آموزان نابینا و ناشنوا بود که در 6 ماهه دوم سال 92 در مدارس راهنمایی شهر تهران مشغول به تحصیل بودند. تعداد 100 نفر (50 نابینا و 50 ناشنوا) از این دانش‌آموزان به‌صورت تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و در محل مدرسه به پرسش‌نامه‌های تصویر بدنی، خودپنداره و افسردگی، اضطراب و استرس (دی‌ای‌اس‌اس-21) پاسخ دادند. نتایج با استفاده از ابزارهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه نابینایان و ناشنوایان از لحاظ متغیرهایی مانند مؤلفه‌های سلامت روان یعنی افسردگی، اضطراب و استرس و همچنین تصویر بدنی و خودپنداره تفاوت معنی‌داری وجود دارد (05/0≥P) و افسردگی، اضطراب و استرس نابینایان بیشتر از ناشنوایان بود (05/0≥P). همچنین نتایج نشان داد که مدل پیش‌بینی اختلالات روان‌شناختی از روی متغیرهای تصویر بدنی و خودپنداره در دانش‌آموزان نابینا و ناشنوا معنی‌دار بود (01/0≥p) و 33/0 از کل واریانس اختلالات روان‌شناختی دانش‌آموزان نابینا و 45/0 از کل واریانس اختلالات روان‌شناختی دانش‌آموزان ناشنوا به وسیله متغیرهای تصویر بدنی و خودپنداره تبیین شد. نتیجه‌گیری: این مطالعه تلویحاتی را برای استفاده از مداخلات مبتنی بر تصویر بدنی و خودپنداره در جهت ارتقای سلامت روانی نابینایان و ناشنوایان به دنبال دارد.