نقشة روابط علّت و معلولی میان سبک رهبری تحول آفرین و فرهنگ ‌سازمانی با برخی از متغیرهای روان شناختی مرتبط با آن در دانشگاه‌های علوم پزشکی

مقدمه و هدف پژوهش: امروزه با توجه به‌شتاب فزاینده در جهت توسعه سازمانهای بهداشتی - درمانی و فعالیت‌هایشان در مسیر پیشرفت، از مهم‌ترین سرمایه‌ها در این سازمان‌ها، نیروی انسانی است. از طرفی نقش سبک‌های رهبری تحول‌آفرین و فرهنگ‌ سازمانی بر این نیروی انسانی کارآمد و پرانگیزه، که مستقیم در وظایف خطیر و پراهمیت منابع انسانی اثر می‌گذارند، غیرقابل ‌انکار است. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف تبیین نقشه روابط علّت و معلولی میان رهبری تحول‌آفرین و فرهنگ ‌سازمانی با برخی از متغیرهای روان‌شناختیمرتبط با آن در دانشگاه علوم پزشکی بابل صورت پذیرفت. روش پژوهش: این پژوهش به‌صورت توصیفی - همبستگی انجام گرفت، براین اساس مدیران و متخصصین منابع انسانی دانشگاه علوم پزشکی بابل به‌صورت نمونه­گیری هدفمند به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری داده‌ها از پرسشنامه مقایسات زوجی استفاده، هم‌چنین برای تحلیل داده‌ها نیز از تکنیک دیمتل و نرم‌افزار اکسل گرفته شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد، رهبری تحول‌آفرین و فرهنگ سازمانی به‌عنوان تأثیرگذارترین متغیرها معرفی و هم‌چنین خلاقیت کارکنان به‌ عنوان کم تأثیرترین متغیر انتخاب و کمترین میزان تأثیرگذاری را به خود اختصاص داده است. بر اساس میزان اهمیت متغیرها نیز می‌توان گفت رهبری تحول‌آفرین و فرهنگ سازمانی پراهمیت‌ترین، و عدالت سازمانی نیز به‌عنوان کم‌اهمیت‌ترین متغیر در روابط علّی مشخص‌شده‌اند. نتیجه‌گیری: از آنجا که رهبری تحول‌آفرین و فرهنگ سازمانی بیشترین تأثیر را بر متغیرها داشته است، مدیران می‌توانند با توجه و تمرکز بر سبک رهبری تحول‌آفرین و فرهنگ سازمانی، باعث تقویت خلاقیت، توانمندسازی روانی کارکنان، و عدالت در سازمانی شوند، و دانشگاه را به سوی دانشگاهی پیشرو درزمینه مسائل بهداشتی - درمانی و دست‌یابی به اهداف سازمانی سوق دهند.