میزان موفقیت جراحی استرابیسم با دو روش استفاده از بخیه قابل تنظیم و غیرقابل تنظیم

هدف: بررسی میزان موفقیت جراحی استرابیسم با هر یک از دو روش استفاده از بخیه قابل تنظیم و غیر قابل تنظیم، هم‌چنین مقایسه میزان موفقیت در این دو روش بدون توجه به عامل ایجاد کننده، نوع و میزان انحراف و سابقه جراحی قبلی. روش پژوهش: در این تحقیق، اطلاعات 296 بیمار طی سال‌های 1390-1382 بررسی شد. بیماران در دو گروه جراحی استرابیسم با روش بخیه قابل تنظیم و غیر قابل تنظیم قرار گرفتند. اطلاعات مورد نیاز از پرونده‌ها استخراج شد و مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: از 296 بیمار مورد بررسی، 115 نفر (9/38 درصد) تحت عمل جراحی به روش بخیه قابل تنظیم و 181 نفر (1/61 درصد) بخیه غیر قابل تنظیم جراحی شدند. موفقیت جراحی (انحراف کم‌تر از 8 پریسم‌دیوپتر) در 95 مورد (06/82 درصد) از بیمارانی که با استفاده از بخیه قابل تنظیم و 118 مورد (19/65 درصد) از بیمارانی که با بخیه غیرقابل تنظیم جراحی شده بودند، حاصل شد که اختلاف آماری معنی‌دار بود (001/0P=). رابطه آماری معناداری بین سابقه جراحی قبلی و روش جراحی (052/0P=) و هم‌چنین نوع روش جراحی مورد استفاده با محدودیت حرکت افقی ایجاد شده وجود نداشت (051/0P=). نتیجه‌گیری: یافته‌های حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد بر خلاف گذشته که نقش جراحی استرابیسم با بخیه قابل تنظیم محدود به موارد خاص بود، این روش می‌تواند در تمامی انواع استرابیسم به عنوان روشی رایج و مطلوب مورد استفاده قرار گیرد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1392؛ دوره 19، شماره 2: 120-115.