منافع و چالش های به کارگیری روش طراحی و ساخت مجازی (VDC)

سطح پایین بازدهی، حاشیه سود کم و مشکل در سطح کیفیت باعث شده است که شرکت های ساختمانی درصدد یافتن ابزارهایی برای بهبود مدیریت اطلاعات، تعاملات و ارتباطات خود برآیند. فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) می تواند این ابزارها را درراستای بهبود مستمر فرایندها، فراهم نماید. روش طراحی و ساخت مجازی (VDC) روشی نوین است که به عنوان یک ابزار بالقوه برای غلبه بر مشکلات موجود در صنعت ساخت مطرح می شود. هدف VDC ارائه ی راهکارهای اثربخش برای یکپارچه سازی اطلاعات چندرشته ای موردنیاز در تمامی مراحل چرخه حیات پروژه از جمله مراحل طراحی، برنامه ریزی و ساخت است. محققین معتقدند که سرمایه گذاری باید بازدهی را افزایش دهد، کیفیت کالاها و خدمات تولیدی را افزایش دهد، هزینه های عملیاتی را کاهش دهد و سود را افزایش دهد، درغیر این صورت با تعریف پیشرفت فناورانه سازگاری ندارد و نباید گسترش یابد. در همین راستا لازم است منافع و چالش هایی که با به کارگیری و پیاده سازی چنین روشی در یک پروژه ایجاد می شود، مورد بررسی قرار گیرد. در این پژوهش، از طریق بررسی ادبیات، منافع و چالش های به کارگیری روش VDC در پروژه ها شناسایی و استخراج شده و براساس حوزه های دانش مدیریت پروژه طبقه بندی شده اند. سپس از طریق روش تحقیق کمی، منافع و چالش های شناسایی شده، بررسی و اولویت بندی گردیده و مهم ترین تأثیرات مثبت و منفی به کارگیری روش طراحی و ساخت مجازی در پروژه ها با توجه به حوزه های دانش مدیریت پروژه، مشخص شده اند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که مهم ترین منافع و چالش های به کارگیری روش VDC در پروژه ها به حوزه ی یکپارچگی مربوط می باشند و پیاده سازی VDC، بیش ترین تأثیر را بر این حوزه از دانش مدیریت پروژه دارد.