مقایسۀ پاسخ‌های تستوسترون، کورتیزول و کراتین‌کیناز به دو نوع تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون در پسران ژیمناستیک‌کار

هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ پاسخ‌های تستوسترون، کورتیزول و کراتین‌کیناز به دو نوع تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خـون بـود. بـه این منظور 36 پسر ژیمناستیک‌کار 10 تا 14 ساله در یک طرح تحقیق نیمه‌تجربی شرکت کردند. آزمودنی‌ها با میانگین وزن 11/8±11/37 کیلوگرم، قد 58/11±16/145 سانتی‌متر، شاخص تودۀ بدن 77/1±40/17 کیلوگرم بر مترمربع به‌طور تصادفی به سه گروه کنترل (12n=)، تمرین مقاومتی سنتی (12n=) و تمرین مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون (12n=)، تقسیم شدند. تمرین شامل سه حرکت باز شدن زانو، خم شدن آرنج و پرس سینه بود. نمونه‌های خونی قبل و نیم ساعت بعد از اجرای تمرین گرفته شد. از آزمون آماری تی وابسته برای بررسی نتایج درون‌گروهی و از آنالیز واریانس یکراهه با آزمون تعقیبی LSD برای بررسی نتایج بین‌گروهی استفاده شد. نتایج درون‌گروهی نشان داد که پس از یک وهله فعالیت ورزشی متغیر تستوسترون در هیچ‌یک از گروه‌های قدرتی (653/0P=) و انسدادی (107/0P=) معنا‌دار نشد، لیکن متغیر کورتیزول در هر دو گروه قدرتی (015/0P=) و انسدادی (015/0P=) افزایش معنا‌دار داشت. همچنین کراتین‌کیناز تنها در گروه قدرتی (001/0P=) معنا‌دار شد. نتایج بین‌گروهی نشان داد در هر دو نوع تمرین در مقادیر تستوسترون و کورتیزول تفاوت معنا‌داری بین گروه‌ها وجود نداشت؛ اما در متغیر کراتین‌کیناز تفاوت معنا‌دار بود (05/0P=). این مطالعه با پاسخ آنابولیک برابر در دو نوع تمرین و شاخص آسیب کمتر در گروه تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون تا حدودی از سودمندی این نوع از تمرین مقاومتی حمایت می‌کند.