مقایسۀ تأثیر دبریدمان سطح ریشۀ دندان‌های مبتلا به پریودنتیت با وسایل دستی، اولتراسونیک و لیزر Er:YAG بر نرخ بقای فیبروبلاست‌های لثۀ انسانی

مقدمه: بیمای‌های پریودنتال یکی­از شایع‌ترین علل از دست دادن دندان­ها است. بازسازی اتصال از­دست­رفته و برقراری چسبندگی مجدد بافت به سطح عریان­شدۀ دندان­ها مهم­ترین هدف در درمان‌های پریودنتال است. با­توجه به معایب روش‌های معمول آماده­سازی سطح ریشه امروزه استفاده از لیزرها به­ویژه لیزر Er:YAG برای انجام درمان‌های پریودنتال مناسب می‌باشند. و نیز با توجه به خلأ اطلاعات آماری از چگونگی عملکرد لیزر در بهبود درمان‌های پریودنتال در تحقیق حاضر اثرات جرم­گیری دستی، اولترا سونیک و لیزر Er:YAG بر نرخ بقای سلولی فیبروبلاست‌های لثه انسانی بررسی شد. روش‌ بررسی: این تحقیق به­صورت مطالعۀ Expriemental و با استفاده از تست MTT انجام شد. در این مطالعه 35 دندان تک­ریشۀ مبتلا به پریودنتیت و 7 دندان سالم که به دلایل ارتودنسی کشیده شدند (گروه کنترل) مورد بررسی قرار گرفت. مجموع برش‌ها در 5 گروه قرار داده شد: 1) گروه سالم بدن درمان (کنترل +) 2) گروه درمان­نشده مبتلا به پریودنتیت (کنترل-) 3) گروه جرم­گیری دستی (Scaled Gracey) 4) تابش لیزر Er:YAG (mj100 و Hz 10) با Pulse duration 230 very short همراه با روش دستی 5)گروه اولتراسونیک. برش‌ها در محیط کشت سلولی قرار داده شد نرخ بقای سلول­های فیبروبلاست لثۀ انسانی در گروه­های فوق با استفاده از تست MTT بررسی شد. یافته‌ها: نتایج به­دست­آمده از مطالعۀ حاضر با استفاده از آنالیز کوواریانس (Ancova) نشان داد که از­نظر میزان بقای سلول‌های فیبروبلاست لثه­ای بین 5 گروه اختلاف معنی­داری وجود دارد(001/0P<). هر چند اختلاف   معنی­داری بین تعداد سلول‌های فیبروبلاست بر­روی دیوارۀ دندان­ها بین چهار گروه یافت نشد، ولی هر 4 گروه مورد بررسی تفاوت معنی­داری با گروه کنترل مثبت داشتند (کنترل مثبت/36±65/208، اولتراسونیک82/18±65/133، دستی41/26±29/128، دستی+Er-YAG  1/14±113، کنترل منفی57/10±43/130). نتیجه­ گیری: تحقیق نشان داد که استفاده از لیزر Er:YAG (mj100 و Hz10) نمی‌تواند سبب افزایش نرخ بقاء فیبروبلاست لثه‌ای گردد.