مقایسه کاربرد نیتروژن از منابع مختلف بر خصوصیات مرفولوژیک ذرت علوفه ای تحت تنش خشکی

به منظور بررسی تاثیر کود شیمیایی و کود بیولوژیک و اثر متقابل آنها بر عملکرد ذرت علوفه ای رقم ماگزیما تحت شرایط تنش خشکی آزمایشی در سال زراعی1390 در اراک انجام شد. آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. عامل فرعی آزمایش شامل ترکیب سطوح مصرف کود نیتروژنه با سه سطح صفر، 125 و 250 کیلوگرم کود اوره در هکتار بود که در پنج مرحله، موقع کاشت، 6 برگی، 10 برگی، قبل از گلدهی و بعد از گرده افشانی و سه سطح صفر، 5/ و 1 لیتر مصرف کود بیولوژیک نیتروکسین به ازاء هر 25 کیلوگرم بذر به صورت تلقیح با بذر صورت پذیرفت. عامل اصلی شامل دور آبیاری در دو سطح، دور آبیاری 7 روز یکبار (عدم تنش) و دور آبیاری 10 روزه (تنش خشکی) در کرت های اصلی قرار گرفتند. صفات اندازه گیری شده شامل ارتفاع بلال از زمین، قطر بلال، طول بلال، تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف، تعداد دانه در بلال و عملکرد علوفه بودند. نتایج آزمایش نشان داد کاربرد توام اوره و نیتروکسین بر عملکرد علوفه بهتر از تیمار شاهد بود. همچنین آبیاری کامل نسبت به تنش خشکی برتری معنی داری به لحاظ تاثیر بر عملکرد علوفه داشت. بیشترین و کمترین عملکرد علوفه به ترتیب در تیمار های تلفیق 125 کیلوگرم کود اوره و 1 لیتر کود نیتروکسین در شرایط آبیاری کامل با میانگین 9/110 تن در هکتار و در تیمارعدم استفاده از اوره و نیتروکسین و تنش خشکی با میانگین 1/59 تن در هکتار حاصل شد. از بین صفات اندازه گیری شده تعداد دانه در بلال کمترین تغییر را دارا بود. در مجموع تیمار تلفیق 125 کیلوگرم کود اوره و 1 لیتر کود نیتروکسین در شرایط آبیاری کامل بهتر از سایر تیمارها بود.