مقایسه نشانگان اختلالات روانی در رانندگان حوادث پرخطر با جمعیت عادی شهر تهران (1394)

مقدمه: این پژوهش با موضوع مقایسه نشانگان اختلالات روانی در رانندگان حوادث پرخطر با جمعیت عادی شهر تهران است. جامعه آماری این پژوهش، شامل رانندگانی است که مرتکب خلاف رانندگی شده‌اند. روش پس علی مقایسه‌ای بر روی تعداد 400 نفر از رانندگان متخلف مرد و 398 نفر از شهروندان عادی شهر تهران با استفاده از پرسشنامه میلون III انجام‌شده است نتایج پژوهش با استفاده از نرم‌افزارspss 19  مورد تجزیه‌وتحلیل قرارگرفته است. یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد در مقیاس‌های افسردگی (T-3/12)، اختلال شخصیت نمایشی            (T-11/9)، اختلال شخصیت ضداجتماعی (T-43/96)، اختلال شخصیت منفی گرایی (T-13/58)، اختلال اضطرابی (T-13/58)، مانیک (T-4/88) و اختلالات مواد (T-13/58) و الکل (T-10/92) بین دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود دارد (جدول شماره 2) و گروه رانندگان حوادث پرخطر دارای نشانگان اختلالات بیشتری نسبت به گروه عادی بودند؛ اما در سایر مقیاس‌های آزمون میلون شامل اختلالات شخصیت اسکیزوئید، دوری گزین، وابسته، خودشیفته، مرزی، دیگر آزار، وسواسی، خودآزار، اسکیزوتایپال و پارانویید و در اختلالات شبه جسمی، افسرده‎خویی، استرس پس‎از‎ ضربه، اختلال تفکر، افسردگی اساسی و اختلال هذیانی بین دو گروه تفاوت معنی‌داری به‎دست نیامده است. نتیجه‌گیری: با‎توجه‎به یافته‌های تحقیق پیشنهاد می‌گردد در هنگام معاینات اولیه رانندگان و به‌منظور پیشگیری و کاهش حوادث پرخطر از سوی رانندگان، روش‌های غربالگری سلامت روان به‌طور جامع و دقیق صورت پذیرد.