مقایسه رابطه سبک‌های مقابله‌ای با میزان موفقیت تحصیلی در نوجوانان با و بدون اختلال شنوایی

چکیده مقدمه: کاهش شنوایی در کودکان می‌تواند مایه محدودیت تعامل اجتماعی شود. از این رو سبک‌های رویارویی کارآمد در این افراد می‌تواند تاثیری مثبت بر روابط و اعتماد به نفس این افراد بگذارد. هدف: مقایسه سبک‌های مقابله‌ای دانش آموزان با و بدون اختلال شنوایی در شهرستان رشت مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1393 انجام شد. 54 نوجوان دچار کاهش شنوایی (39 پسر و 15 دختر) از مدرسه باغچه‌بان شهرستان رشت که پایه تحصیلی آنها از 6 تا 12 بود، انتخاب شدند. افراد شاهد 70 نوجوان سالم (46 پسر و 24 دختر) بودند که از نظر سنی با گروه مورد همسان‌سازی شده بودند. شرکت‌کنندگان پرسشنامه مقیاس مقابله نوجوانان و مقیاس افسردگی نوجوانی کوتچر را تکمیل کردند. داده‌ها با آزمون آماری t و کای‌دو تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نوجوانان دچار کاهش شنوایی از سبک‌های راهبرد مقابله‌ای بارور، مراجعه به دیگران و نابارور به ترتیب در3/46 ، 6/42 و 6/66 درصد مواقع استفاده می‌کردند. در حالی که سبک‌ها به ترتیب در9/22 ، 7/25 و 4/41 درصد مواقع در نوجوانان سالم به کار گرفته می‌شد. گرچه نوجوانان دچار کاهش شنوایی به‌طور شایع از سبک‌های نابارور استفاده می‌کردند (02/0=P)، ولی نسبت به افراد شاهد سالم از سبک‌های کارآمد بیشتر استفاده می‌کردند (04/0=P). احتمال خطر افت تحصیلی در نوجوانان دچار کاهش شنوایی که بیشتر از سبک راهبرد مقابله‌ای نابارور استفاده می‌کردند بالاتر بود (02/0=P). نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه اهمیت راهبردهای مقابله‌ای را در موفقیت تحصیلی نوجوانان با و بدون اختلال شنوایی نشان می‌دهد. پژوهش بیشتر به تعیین دقیق‌تر اینکه چگونه برنامه‌های مداخله‌ای در افراد با اختلال حسی عصبی گوناگون سبب بهبود فرایند مقابله‌ای می‌شود، کمک می‌کند.