مقایسه خودکارآمدی و رضایت از زندگی دانش آموزان فعال و غیرفعال ورزشی

مقدمه: فعالیت‌های بدنی از قبیل فعالیت‌های ورزشی گروهی و فعالیت فوق‌برنامه در مدارس می‌توانند موجبات رشد و سلامت اجتماعی را فراهم آورد. هدف این پژوهش مقایسه خودکارآمدی و رضایت از زندگی در دانش‌آموزان فعال و غیرفعال بود. روش کار: کلیه دانش‌آموزان پسر مقطع دوره اول و دوره دوم دبیرستان‌های شهرستان اقلید در سال تحصیلی 1396-1395 جامعه آماری این پژوهش توصیفی (علی- مقایسه‌ای) را تشکیل می‌دادند که از بین آنها 230 نفر (117 نفر فعال و 113 نفر غیر فعال) به روش تصادفی طبقه‌ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسش‌نامه‌های ابعاد خودکارآمدی موریس (2001)، خودکارآمدی خلاق کارووسکی (2010) و رضایت از زندگی هیوبنر (2001) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون‌های t مستقل و u مان-ویتنی استفاده شد و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که خودکارآمدی تحصیلی (0001/0 = P)، اجتماعی (007/0 = P)،، عاطفی (001/0 = P)، و خلاق (033/0 = P)، و نیز رضایت از زندگی (0001/0 = P)، بین دانش‌آموزان فعال و غیرفعال تفاوت معناداری دارد و در دانش‌آموزان فعال بیشتر از دانش‌آموزان غیر فعال است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق می‌توان گفت با توجه به نقش و اهمیت فعالیت‌های ورزشی خصوصاً فعالیت‌های ورزشی گروهی در رشد اجتماعی دانش‌آموزان، آموزش و پرورش می‌تواند با ایجاد زمینه‌های انجام فعالیت‌های ورزشی گروهی در باشگاه‌های ورزشی، زمینه رشد اجتماعی هرچه بیشتر افراد و رشد ویژگی‌های شخصیتی آن‌ها را مهیا کند.