مقایسه بی‌حسی موضعی به روش پارابولبار با استفاده از کانولای داخل سیاهرگی (بدون سوزن) و به روش رتروبولبار در جراحی آب‌مروارید به روش خارج کپسولی

چکیده هدف: مقایسه بی‌حسی موضعی به روش پارابولبار (زیرتنونی) و بدون استفاده از سوزن با بی‌حسی موضعی به روش رتروبولبار، از نظر اثربخشی و امنیت، در عمل جراحی آب‌مروارید به روش خارج کپسولی. روش پژوهش: یک مطالعه  آینده‌نگر تصادفی‌شده نیمه‌کور  بر روی 66 چشم از 66 بیمار مبتلا به آب‌مروارید سنی کاندید عمل جراحی آب‌مروارید به روش خارج کپسولی+ کارگذاری لنز داخل چشمی انجام شد. بی‌حسی موضعی در 35 بیمار به روش رتروبولبار و در 31 بیمار به روش پارابولبار (زیرتنونی) انجام شد. بلافاصله قبل از تزریق و در فواصل 1، 5، 15 و 30 دقیقه پس از آن، فشار داخل چشمی اندازه‌گیری شد. آکینزی (بی‌حرکتی) نیز در فواصل زمانی 1، 5، 15 و 30 دقیقه پس از تزریق اندازه‌گیری شد و با سه درجه بیان گردید. میزان درد با  نشان دادن خط‌کش 10 درجه‌ای به بیمار (بلافاصله پس از تزریق)، سنجیده ‌شد. بی‌حسی موضعی به روش پارابولبار توسط کانولای داخل سیاهرگی شماره 22 از جنس پلی‌تترافلورواتیلن (PTFE) و طول 25 میلی‌متر انجام شد. یافته‌ها: آکینزی در زمان‌های 1، 5، 15 و 30 دقیقه پس از تزریق، در گروه پارابولبار به طور معنی‌داری بهتر (کامل‌تر) از  گروه رتروبولبار بود. فشار داخل چشمی در زمان‌های 1، 5، 15 و 30 دقیقه پس از تزریق به طور معنی‌داری در گروه پارابولبار بالاتر از گروه رتروبولبار بود. درد حین تزریق تفاوت معنی‌داری بین دو گروه نداشت. عوارض عمده‌ای در جریان مطالعه مشاهده نشد. ورم ملتحمه (کموزیس) در 32 درصد موارد و خون‌ریزی در محل پریتومی در 95 درصد موارد، عوارض مشاهده‌شده در گروه پارابولبار بودند که مشکلی حین عمل ایجاد نکردند. نتیجه‌گیری: در بی‌حسی موضعی به روش پارابولبار نسبت به روش رتروبولبار، آکینزی سریع‌تر و کامل‌تری ایجاد می‌شود. این روش سبب افزایش بیش‌تر فشار چشم می‌گردد که باید در بیماران دارای اختلال جریان خون چشم، در نظر گرفته شود. روش پارابولبار بدون استفاده از سوزن، روشی با کارآیی  و ضریب ایمنی بالا در جراحی آب‌مروارید است. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1384؛ سال 10، شماره 5: 596-590.