مقایسه اثر کوتاه مدت کینزیوتیپینگ و کشش عضله گاستروکنمیوس بر روی تعادل پوسچرال جوانان

مقدمه و اهداف حفظ تعادل و ثبات پوسچرال فرآیندی پیچیده و حاصل تعامل سیستم‌های مختلف می‌باشد. کینزیوتیپینگ و کشش‌ عضلانی از تکنیک‌های درمانی مورداستفاده در فیزیوتراپی است که در پیشرفت تعادل ‌موثر هستند. با توجه به تعداد اندک پژوهش‌های بررسی‌کننده تاثیر این‌ دو مداخله درمانی بر ‌روی تعادل و عدم مقایسه آنها با یکدیگر، هدف از مطالعه حاضر بررسی و مقایسه اثر این روش‌های درمانی بر تعادل جوانان می‌باشد. موادو روش­ ها در کارآزمایی بالینی تصادفی یک‌سویه‌کور حاضر،40 داوطلب جوان خانم و آقا انتخاب و به‌ صورت تصادفی در دو‌ گروه کینزیوتیپ و کشش‌درمانی قرار گرفتند. تیپ مورداستفاده به شکل Y و با کشش 25 درصد به صورت مهاری بر روی عضله گاستروکنمیوس چسبانده ‌شد. در گروه ‌کشش نیز این عضله به‌ مدت 60 ثانیه و با 4 مرتبه تکرار تحت‌ کشش قرار گرفت. تعادل استاتیک (سرعت و میزان جابه‌جایی  مرکز فشار بدن) افراد با استفاده از صفحه‌نیرو قبل و بعد از مداخله مورد بررسی قرارگرفت. با توجه ‌به توزیع غیرنرمال داده‌ها بر‌ اساس آزمون شاپیرو-ویلک، برای مقایسه بین‌گروهی متغیرهای مورد بررسی از آزمون آماری مان‌ویتنی و برای مقایسه درون­گروهی، از آزمون ویلکاکسون استفاده گردید. یافته­ ها بر اساس آزمون ویلکاکسون روند کاهش سرعت‌ و میزان جابه‌جایی  مرکز فشار قبل و بعد از انجام مداخله در دو گروه مشاهده‌ شد، ولی تغییرات معنادار نشد (05/0(P˃. در مقایسه بین‌ دو گروه بر اساس آزمون مان‌ویتنی، هیچ تفاوت معنا‌داری در متغیرهای مورد بررسی (میزان و سرعت جابه‌جایی قدامی-خلفی مرکز فشار بدن: 3/0=P و میزان و سرعت جابه‌جایی داخلی-خارجی مرکز فشار بدن: 1/0=P) در قبل و بعد از مداخله مشاهده نگردید. نتیجه­ گیری بر اساس یافته‌های مطالعه حاضر به‌ نظر می‌رسد که هیچ‌یک از مداخلات کینزیوتیپینگ و کشش‌ عضله گاستروکنمیوس اثر فوری بر روی تعادل افراد جوان سالم ندارد.