مقایسه اثر بخشی روش‌های ایمن‌سازی در برابر استرس در مقابل آموزش روابط بین فردی و مهارت‌های اجتماعی بر بهزیستی روانشناختی فرزندان پسر جانبازان مبتلا به استرس پس از سانحه

  هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روش‌های ایمن‌سازی در برابر استرس و آموزش روابط بین فردی و مهارت‌های اجتماعی بر بهزیستی روان‌شناختی فرزندان پسر جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه انجام گرفته‌است.   مواد و روش‌ها: جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان پسر 18-14 ساله شهر اصفهان بود. به منظور انجام این پژوهش، 45 نفر نوجوان پسر از میان جامعه فرزندان پسر جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه شهر اصفهان به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای، انتخاب و با روش تصادفی به گروه‌های آزمایشی ایمن‌سازی در مقابل استرس و آموزش گروهی روابط بین فردی و مهارت‌های اجتماعی و کنترل گمارده شدند(هر گروه 15 نفر). روش پژوهش آزمایشی بود. مداخلات آموزشی روان‌شناختی برروی گروه‌های آزمایش انجام‌گرفت. ابزارهای مورد استفاده عبارت از پرسشنامه بهزیستی-روان‌شناختی برومند، مولوی و پرسشنامه روان‌شناختی ریف و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی محقق ساخته بود. داده‌های بدست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.   یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان‌داد که مداخله با روش ایمن‌سازی در مقابل استرس و آموزش گروهی روابط بین فردی و مهارت‌های اجتماعی درمقایسه با گروه کنترل در مرحله پیش آزمون- پس‌آزمون و پیش‌آزمون – پیگیری بر بهزیستی روان‌شناختی فرزندان پسر جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه موثربود(0.023=P).   نتیجه‌گیری: روش ایمن‌سازی در مقابل استرس نسبت به آموزش روابط بین فردی و مهارت‌های اجتماعی کارآمد‌تر بود.