مقایسه اثربخشی آموزش رفتاری والدین و دارودرمانی بر شدت نشانه های دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال کاستی توجه/بیش فعالی (AD/HD) و استرس فرزندپروری در مادران آنها

اختلال کاستی توجه/بیش ­فعالی (AD/HD) یکی از رایج ­ترین اختلالات عصبی- تحولی رایج دوران کودکی است. این اختلال علاوه بر ایجاد مشکلات رفتاری و یادگیری در کودک، معمولا تعامل کودک مبتلا را با خانواده و نیز همسالان، با مشکل مواجه می­ کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه اثربخشی آموزش رفتاری والدین (BPT) مبتنی بر رویکرد بارکلی و دارو درمانی با متیل فنیدیت (MPH، ریتالین) در کاهش شدت نشانه­ های دانش ­آموزان پسر مبتلا به اختلال کاستی توجه/بیش ­فعالی و میزان استرس فرزندپروری در مادران آن­ها بود. ابزارهای پژوهش شامل نخستین خرده ­مقیاس ویرایش چهارم پرسشنامه علائم مرضی کودکان (CSI-4)، تدوین ­شده توسط گادو واسپرافکین (1994) و  مقیاس استرس فرزندپروری بری و جونز (1995) بود. نتایج نشان داد که هر دو روش در کاهش شدت نشانه ­ها در کودکان مبتلا به ADHD و استرس فرزندپروری مادران موثر بودند، اما اثربخشی دارودرمانی بر هر دو متغیر وابسته، به نحوی معنادار بیش از اثربخشیBPT بود.