مقایسه آستانه چشایی به چهار مزه اصلی میان افراد سالم و دیابتیک

سابقه و هدف: دیابت ملیتوس یکی از بیماری‌های متابولیک پرعارضه است. تغییر در حس چشایی همواره به عنوان یکی از عوارض حسی در دیابت گزارش شده است. اکثر مطالعات انجام شده به بررسی تغییر درک در مزه شیرین در مبتلایان پرداخته‌اند اما انتظار می‌رود به دلیل نوروپاتی ایجاد شده در دیابت تغییر در درک هر چهار مزه اصلی رخ دهد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه آستانه چشایی مبتلایان به دیابت و افراد سالم نسبت به چهار مزه اصلی انجام گرفت. مواد و روشها: دراین مطالعه که به صورت مورد-شاهدی یکسوکور انجام شد، حساسیت چشایی 96 بیمار مبتلا به دیابت مراجعه کننده به بیمارستان شهید باهنر کرمان با 99 فرد سالم نسبت به چهار مزه اصلی مورد مقایسه قرار گرفت. به منظور تعیین آستانه چشایی افراد مورد مطالعه از روش ارزیابی در کل فضای حفره دهان با ساخت محلول‌های چهارگانه در پنج غلظت متفاوت استفاده گردید. از آزمون‌های من ویتنی و اسپیرمن جهت آنالیز داده‌های جمع‌آوری شده استفاده شد. یافته‌ها: بیشترین فراوانی مربوط به آستانه چشایی افراد مورد مطالعه در دو گروه مبتلا به دیابت و سالم برای تمام مزه‌ها غلظت دوم بدست آمد (سوکروز 032/0 مولار، کلرید سدیم 032/0 مولار، اسید سیتریک 001/0 مولار و کینین هیدروکلراید 00001/0 مولار). همچنین، اختلاف معنی‌داری بین دو گروه در درک مزه شیرین وجود داشت(002/0=P) و در مبتلایان به دیابت، میان قدرت درک مزه تلخ با جنسیت و سن نیز ارتباط معنی‌دار مشاهده گردید (برای جنس: 019/0=P و برای سن: 047/0=P). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد درک دیرتر مزه شیرین در مبتلایان به دیابت نسبت به افراد سالم ممکن است به تمایل به مصرف بیشتر قند در آنان منجر گردد و مصرف بیشتر مواد قندی باعث کاهش پروگنوز بیماری خواهد گردید.