مقایسة توانایی صرف زمان فعل در دختران و پسران 3 و 4 سالة شهر رشت

هدف نتایج برخی از پژوهش ها نشان میدهد در روند رشد طبیعی زبان میان دختران و پسران تفاوت وجود دارد. هدف از این مطالعه، مقایسة توانایی صرف زمان فعل در دو گروه جنسی دختر و پسر شهر رشت است. روش بررسی پژوهش حاضر یک مطالعة توصیفی-تحلیلی بود. آزمودنی‌ها شامل 27 دختر و 28 پسر بودند که در دو گروه سنی 3 و 4 ساله مورد بررسی قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان براساس روش نمونه‌گیری چند‌مرحله‌ای از مهدکودک‌های شهر رشت انتخاب شدند. به‌منظور ارزیابی صرف زمان فعل، از 8 تکلیف تکرار بلافاصله، تکمیل داستان، تکمیل جملة یک، تکمیل جملة دو، سؤالی، دو‌گزینه‌ای، الگودهی یک و الگودهی دو استفاده شد. زمان‌های مورد بررسی عبارت بودند از ماضی ساده، ماضی نقلی، ماضی استمراری، ماضی بعید، مضارع اخباری و مضارع التزامی. نتایج پژوهش با استفاده از شاخص مرکزی میانگین، شاخص‌های پراکندگی شامل انحراف معیار و آزمون تی با دو گروه مستقل جنسی و با استفاده از نسخة 16 نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نتایج آزمون تی با دو نمونة مستقل، حاکی از عدم تفاوت دو گروه جنسی است، حال آنکه بین میانگین پاسخ‌های دو گروه در روش‌های مختلف، تفاوت کمی وجود دارد. در روش «تکمیل جملة یک» و «سؤالی» میانگین پسران بیشتر است، در روش «تکمیل داستان» میانگین‌ها برابر و در روش «تکمیل جملة دو»، «الگودهی یک و دو» میانگین دختران بیشتر است. نتیجه‌گیری در پاسخ به تکالیف صرف زمان فعل، بین نمرات دختران و پسران تفاوت معنی‌دار مشاهده نشد.