مفاهیم طراحی در زمینه ی بیگانه تحلیل منطقه گرایی در آثار معماران غیر بومی در کشورهای مسلمان حوزه ی خلیج فارس

تحلیل چگونگی مواجهه‌ی معمار با زمینه‌ی فرهنگی بیگانه، بر اساس رویکرد منطقه‌گرایی، اساس مقاله‌ی حاضر است. این رویکرد، از آن جهت مورد توجه قرار دارد که دربرگیرنده‌ی چالش ها و تضادهای مختلفی است که جوهره‌ی تفکرات امروزه‌ی چند جهانی شدن را بنا می نهند. پرسش اصلی آن است که توجه به چه مفاهیمی، می تواند مطلوبیت آثار معماران غیر بومی را در پیشگاه سایر مولدهای طراحی(کارفرما، مخاطب و قانون‌گذار) تضمین کند؟ تحلیل آثار معماران مطرح در زمینه‌ی فرهنگی ویژه ای نظیرکشورهای مسلمان حوزه‌ی خلیج فارس، نشان از وجود مفاهیمی نظیر نمود فناوری مدرن، بیان استعاره‌ای فرم، هماهنگی فعال با شرایط اقلیمی، توجه به ویژگی های سایت، توجه به اصول معماری اسلامی، به کارگیری جزئیات، مصالح و تزئینات بومی و الهام از مفاهیم خاص منطقه‌ای دارد که در قالب کلیدواژگان طراحی و به عنوان نقطه ی اشتراک منطقه‌گرایی و تجارب معماری در زمینه ی بیگانه نتیجه شدند. تحلیل نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که بیان استعاره‌ای فرم های بومی در قالب فناوری مدرن، مهم ترین رویکرد عملی معماران در زمینه‌ی بیگانه در راستای ایجاد تعامل میان هویت جهانی و هویت منطقه‌ای است. همچنین، نمونه‌های موفق، بر فرآیند تعامل معمار و بستر طراحی تأکید داشته و به ایجاد زیرساخت های اجتماعی لازم جهت پیوند منطقی با ویژگی‌های جهان امروز توجه دارند.