مطالعه تطبیقی «سینمای معناگرای ایران » از دو منظر: بومی گرایی و شرق شناسی (با رویکردی به فیلمهای: “زندگی و دیگر هیچ“؛ “رنگ خدا“؛ و “خیلی دور، خیلی نزدیک“)

چکیده در این مقاله «سینمای معناگرای ایران » از دو منظر متفاوت  و با توجه به دو رویکرد عمده به این نوع سینما  بررسی شده است. دیدگاه نخست، که دیدگاهی حمای تکننده از این سینماست، در قالب بومی گرایی مورد بررسی قرار گرفته است؛ و دیدگاه دوم، که نگاهی انتقادی به این سینما دارد، در قالب گفتمان شر قشناسی. هم بوم یگرایی و هم شرق شناسی مربوط به حوزة گفتمان پسااستعماری اند که به عنوان چارچوب نظری مقاله از آنها استفاده شده است. پرسش اصلی مقاله حاضر در این باره بوده است که این دو رویکرد چگونه به تب یین پدیدة هنریِ واحدی  چون «سینمای معنا گرای ایران »  می پردازند. فرضیة پژوهش به این صورت مطرح شده است که دو رویکرد بوم یگرایانه و شرق شناسانه، این سینما را از دو بافت گفتمانی متفاوت تحلیل میک‌نند، اما عملکردشان در نهایت هم سو است و اینها به نتایج مشابهی می رسند. برای تحقیق در این زمینه، سه فیلم مشهور از این حوزة سینمایی، از دیدگاه های بومی گرایی و نیز گفتمان شر قشناسانه به صورت موردی بررسی شده و نتیجه گیری این گونه بوده است که رویکردهای کاملاً متضاد مذکور، در جایی با یکدیگر همپوشانی مییابند که تمایز بین فرهنگ های شرقی و غربی را از طریق دوقطبی سازیِ فرهنگی بازتولید م یکنند.