مطالعه تأثیر عصاره ریسه طبیعی و کشت شده و اجزای همزیست اوسنئا آرتیکولاتا بر ترمیم زخم‌های پوستی در رت ویستار

مقدمه: گلسنگ‌ها جهت مطالعات بیوتکنولوژی یکی از مدل‌های زیستی مناسب هستند که متابولیت‌های ثانویه متنوعی با استفاده از کشت این ویترو تولید می‌کنند. این متابولیت‌ها دارای فعالیت‌های زیستی متعددی از قبیل خواص ضدویروسی، ضدباکتری، ضدتوموری، ضدالتهابی و ضدپروتوزوآ می‌باشند. هدف: هدف از تحقیق حاضر مطالعه اثر ترمیمی عصاره ریسه طبیعی و کشت شده و اجزاء همزیست (جلبک و قارچ به طور مجزا) اوسنئا آرتیکولاتا بر زخم‌های پوستی در شرایط این ویوو می‌باشد. روش بررسی: نمونه‌های جمع‌آوری شده شسته و در سایه خشک شدند. ریسه و اجزای همزیست گلسنگ (پس از جداسازی) به طور جداگانه کشت شدند. کروماتوگرافی لایه نازک برای ریسه طبیعی و ریسه کشت شده و اجزای همزیست انجام گرفت. سپس عصاره متانولی ریسه‌ها و اجزای کشت شده تهیه و اثر آنها بر ترمیم زخم بررسی شد. نتایج: عصاره متانولی ریسه طبیعی دارای فقط اسنیک اسید و کشت بافت ریسه دارای اسنیک اسید و دو ترکیب ناشناس بودند. اجزای همزیست فاقد اسنیک اسید بودند. عصاره متانولی ریسه طبیعی و کالوس آن در روند بهبود زخم مؤثر بودند. آنها اختلاف معنی‌داری با سایر گروه‌های تحت درمان نشان دادند. در ‌حالی‌که عصاره متانولی کالوس قارچ و جلبک بر روند ترمیم زخم تأثیری نداشتند. نتیجه‌گیری: تشکیل اسنیک اسید بر پایه ارتباط فیزیولوژیک قارچ - جلبک می‌باشد به همین دلیل در اجزاء به طور جداگانه یافت نشد.