مطالعه‌ای تطبیقی در ساختار و نظام دادرسی کار ایران و برخی کشورهای اروپایی

تنظیم روابط کارگر و کارفرما از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین اقدامات دولت‌ها در عرصۀ اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی هر کشوری است. اهمیت این بحث به تفاوت جایگاه دو قشر کارگر و کارفرما در جامعه، تعداد بالای افراد درگیر و تأثیرگذاری عمیق آن‌ها در اقتصاد کشورها باز می‌گردد. بدیهی است اگر در مسیر رابطۀ میان کارگر و کارفرما اختلالی به‌وجود آید، باید ساز‌و‌کاری قانونی پیش‌بینی شود تا اختلافات را برطرف کرده، حرکت این دو قشر را در کنار هم تداوم بخشد. مراجع حل اختلاف کار و نظام دادرسی مربوط به آن‌ها، راه‌حل قانون‌گذاران است. بااینکه چنین ساختاری در جوامع مختلف بر مبنای اصول مشخصی طراحی شده است، اما تفاوت‌های مهمی دارند که بر کارایی این سیستم‌ها تأثیرگذارند. در این مقاله، نظام دادرسی کار در چند کشور اروپایی را بر مبنای چهار محورِ استقلال مراجع رسیدگی کار، صلاحیت این مراجع، ساز‌وکار پیش‌بینی‌شده برای مصالحۀ میان طرفین پیش از ورود به مرجع رسیدگی، و نیز تعداد و کیفیت قضات کار به لحاظ آشنایی با دانش حقوق و مسائل تخصصی و صنفی، بررسی نموده، با دقت در اسناد بین‌المللی، وجود یا امکان‌سنجی وجود نکات مثبتی را که در این پژوهش به آن‌ها رسیده‌ایم، برای ساختار دادرسی کار در ایران بررسی می‌نماییم.